 |
| Bul Super (en zijn compagnon Hiep Hieper) |
Dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden is in Nederland sinds 2004 schering en inslag. De Overijsselse superondernemer Hennie van der Most houdt zich tegenwoordig ook met politiek bezig. Ook hij doet nu een duit in het zakje van de gedwongen tewerkstelling van nietsnutten.
Hennie van der Most, de zich bij voorkeur per helikopter verplaatsende superondernemer uit het oosten des lands, begint zich te ontwikkelen tot een miniatuur-Berlusconi. Evenals zijn viriele Italiaanse voorbeeld stelt Hennie zich niet langer tevreden met zijn vastgoedbezittingen en pretparkenimperium, maar streeft hij tegenwoordig ook mediamacht na. Inmiddels heeft hij een eigen programma bij de publieke omroep en is hij daarnaast mede-eigenaar van het regionale televisiestation Graafschap TV. Ook roert hij zich, als een ware Silvio, in de politiek, al is het dan nog op lokaal niveau, in de gemeente waar hij recentelijk een landgoed heeft aangekocht: Lochem. Daar is hij lijstduwer en nu ook – een met veel voorkeursstemmen gekozen - raadslid van (uiteraard) de VVD.
In het kader van zijn politieke aspiraties heeft Van der Most nu een plan bedacht dat hij via de lokale VVD-fractie bij de gemeente heeft ingediend en waarmee hij het probleem van de langdurige werkloosheid wil aanpakken. Iedereen die langer dan een jaar werkloos is en een bijstands- of ander soort werkloosheidsuitkering ontvangt en ‘toch maar thuis zit te niksen’, dient zich in zijn plan dagelijks op een centrale plaats, het zogeheten ‘Werkatelier’, waarvoor Van der Most een leegstaande kazerne op het oog heeft, te melden, en daar van acht uur ’s morgens tot vijf uur ’s avonds gedwongen aanwezig te zijn. Daarbij heeft de betreffende onproductieveling dan drie opties: 1. zich (maximaal 5 x 3 maanden lang) gratis inzetten voor een met Van der Most bevriend bedrijf (‘stage lopen’) 2. andere werklozen opleiden in zijn eigen vak en 3. verplicht ‘recreëren’ in het ‘Werkatelier’.
Nu mag er in de nieuwe bijstandswet - de in 2004 van kracht geworden en door toenmalig staatssecretaris Mark Rutte voorbereide Wet Werk en Bijstand (WWB) - heel veel dat feitelijk in strijd is met Europese mensenrechtenverdragen en waarover dan ook nog druk geprocedeerd wordt, maar wat de heer Van der Most voorstelt is zelfs in strijd met de WWB en gedeeltelijk ook met het Wetboek van Strafrecht, zodat hier sprake is van het oproepen tot het begaan van een misdrijf. Want wat is verplicht ‘recreëren’ in een leegstaande kazerne anders dan wat wordt aangeduid met de term ‘wederrechtelijke vrijheidsberoving’? En hoe kun je een werkloze dwingen zijn eigen concurrentiepositie nog verder te verzwakken - en zijn eigen werkloosheid dus te bestendigen - door hem een ander de kneepjes van zijn eigen vak uit de doeken te laten doen?
Eigenlijk bestaat er in het plan Van der Most dus maar één optie voor de bijstandsgerechtigde: gratis zijn arbeidskracht ten dienste stellen van een met Van der Most bevriend bedrijf, en daarmee is het plan in strijd met de WWB. Deze wet stelt immers het opleggen van gedwongen tewerkstelling aan bijstandsgerechtigden slechts toe als er wordt voldaan aan twee voorwaarden: 1. het aangeboden werk dient bij te dragen aan de verbetering van het arbeidsmarktperspectief van de betrokkene en 2. er moet sprake zijn van op het individu toegesneden maatwerk. Maatwerk leveren en het bieden van maar één optie aan iedereen is echter met elkaar in strijd.
Duidelijk wordt dan ook dat Van der Most helemaal geen maatschappelijk doel voor ogen staat, maar dat het hem er alleen maar om te doen is gratis arbeidskrachten te leveren aan zijn eigen vriendjes, de lokale ondernemers, en dat hij daarmee niet alleen concurrentievervalsing creëert, maar in feite zelfs het lijfeigenschap nieuw leven inblaast.
Verder lijkt het raadzaam dat een gemeente die zijn, veelal kwetsbare, bijstandsgerechtigden toevertrouwd aan een reïntegreerder/werkgever er goed aan doet vooraf diens antecedenten even te checken. In het geval Van der Most zou dan blijken dat deze nogal dubieus zijn. Zo werd in het reactorgebouw van de door onze succesondernemer tot een pretpark omgevormde kerncentrale Kalkar, vlak over de Duitse grens, het lijk gevonden van wat bleek te zijn een illegale werknemer uit Kazachstan. Het onderzoekjournalistieke radioprogramma Argos heeft daar destijds nog een uitzending aan gewijd.
Het onzalige plan Van der Most blijkt inmiddels al te zijn besproken met staatssecretaris De Krom van Sociale Zaken, die razend enthousiast is volgens partijgenoten. Ook in de gemeenteraad van Lochem zou zich een raadsbrede meerderheid beginnen af te tekenen.
Burgers van Lochem weest dus waakzaam. Hoedt u voor deze Overijsselse Bul Super.
Link naar de genoemde uitzending van het radioprogramma Argos van 2 mei 2009:
http://weblogs.vpro.nl/argos/?s=kalkar PS Bovenstaand artikel werd geweigerd door de regionale krant De Stentor, die in het betreffende verspreidingsgebied een monopoliepositie bezit. Waarschijnlijk is hier sprake van belangenverstrengeling tussen de ondernemer en de krant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten