Rutte’s participatiesamenleving in de praktijk

Foto Omroep Flevoland

Een uit hun huis gezet ouder echtpaar leeft al drie maanden in een bushokje bij een industrieterrein, waarbij de man zijn meervoudig gehandicapte vrouw dagelijks moet katheteriseren en de twee afhankelijk zijn van voedsel dat de buschauffeurs en omstanders hun geven. De lokale politiek en de GGD laten het afweten.

Het nieuws werd op 1 november gebracht door Omroep Flevoland:  

http://www.omroepflevoland.nl/nieuws/117993/almere-almeers-echtpaar-leeft-maanden-in-bushokje

De reacties op het bericht zijn meedogenloos: 1. moet je maar geen schulden maken 2. al het geld gaat naar uitvretende asielzoekers.

Solidariteit bestaat niet meer in Nederland. Bij de volgende verkiezingen stemmen we weer massaal op Rutte &Co.

Rechter leert hoe je dubieus bijstandsbeleid 'judge proof' kunt uitvoeren

(Eerder verschenen op o.a. Konfrontatie Digitaal, 2-1-13)

De Europese Unie vaart sinds enkele decennia een duidelijk neoliberale koers, waarbinnen afbraak van de sociale zekerheid een hoge prioriteit geniet, en die leidt tot gevaarlijke sociale desintegratie. Protest tegen dat beleid is zelfs in sociaal-democratische kring niet meer te vinden. Daar is men zelf ook ‘hervormingsgezind’ geworden. Zelfs de rechterlijke macht werkt op eigen wijze mee aan het sociale afbraakbeleid. En laat zich daar ook nog eens flink voor betalen. 

De Vlaamse publicist Geert van Istendael stelde in de onlangs door hem gehouden Huizinga-lezing de afbraak van de sociale zekerheid in de Europese Unie aan de kaak sinds daar vanaf de jaren tachtig een neoliberale koers is ingezet. Deze onder gebruikmaking van de economische crisis als een ‘shocktherapie’ à la Naomi Klein gerealiseerde uitverkoop van de in de naoorlogse jaren moeizaam als bescherming tegen ziekte, werkloosheid en een hoge leeftijd opgebouwde sociale zekerheid, die in Nederland serieus begon met de feitelijke afschaffing van de arbeidsongeschiktheidswet in 2006 en die inmiddels ook een verhoging van de pensioenleeftijd en een almaar extremere aanscherping van de bijstandswet behelst, vormt volgens Van Istendael een gevaar voor de Europese beschaving.

Ook de filosoof John Gray en de voorzitter van de Europese Anti-Racisme Beweging, Benjamin Abtan, wijzen erop dat de EU weliswaar in de jaren na WO II een motor voor harmonisering en vrede in Europa is geweest, maar zich juist nu, nu zij onlangs de Nobelprijs voor de Vrede kreeg toegekend, als een motor voor desintegratie en extremisme heeft ontwikkeld, die met haar rigoureuze bezuigingsmaatregelen in een toch al krimpende economie zorgt voor een onhoudbare sociale situatie, waarin nationalisme herleeft en opnieuw zondebokken worden aangewezen in de vorm van minderheden.

Griekenland wordt in de armen van neonazi’s gedreven en soortgelijke bewegingen ontstaan elders in Europa. Onze ‘Denker des Vaderlands’, Hans Achterhuis, had in een omvangrijke studie het neoliberalisme al ontmaskerd als de zoveelste utopie. Wie, die niet mede in het neoliberale technocratencomplot zit, zou het niet met Van Istendael en zijn geestverwanten eens zijn?
Een van de meest verontrustende verschijnselen rond dit hele sloopproces, waarbij met de sociale zekerheid, zoals Van Istendael opmerkt, een kroonjuweel van de Europese geest - qua prestatie vergelijkbaar met de kathedralen van Noord-Frankrijk en de symfonieën van Beethoven - op de vuilnisbelt van de geschiedenis dreigt te worden geworpen, is het volstrekte uitblijven, vooral in Nederland, van vrijwel elke vorm van verontwaardiging of maatschappelijk protest: gemor valt nauwelijks te horen onder de bevolking, die door pers en media met hun al te nauwe banden met de politiek nauwelijks meer wordt voorgelicht. Vakbonden zijn verzwakt en zwijgen in plaats van stakingen te organiseren, sociaal- en christen-democratische politici volharden in het afschudden van hun ideologische veren tot ze zo kaal zijn als doodzieke papegaaien, en sommigen uit categorieën waarvan je het het minst zou verwachten, steken de slopers van de sociale zekerheid zelfs van harte een helpende hand toe.

Neem bijvoorbeeld de rechtspraak. De Arnhemse bestuursrechter en vice-president bij de rechtbank aldaar, mr. Erik Klein Egelink, die onder andere uitspraak gedaan heeft in de geruchtmakende zaak van ‘schoffelweigeraar’ Bennie Beck in 2008, waarin hij het beroep van een tot verplichte arbeid gedwongen bijstandsgerechtigde gedeeltelijk honoreerde, leek daarmee in vergelijking met veel andere rechters nog niet eens de beroerdste. Leek.

Eerder dit jaar kon men namelijk constateren dat deze zelfde rechter bij Utrechtse organisatie OSR Juridische Opleidingen, die onder meer juridische medewerkers van gemeenten als doelgroep heeft, als betaalde nevenfunctie cursussen geeft waarin geleerd wordt hoe men op het gebied van de nieuwe, aangescherpte, bijstandswetgeving door een handige interpretatie daarvan besluiten kan nemen, die weliswaar juridisch dubieus en in strijd met internationale verdragen zijn, maar waartegen de rechter binnen het kader van de Nederlandse wet niets kan ondernemen, en die dus, als men het goed aanpakt, zoals het op de website van OSR heet, judge proof zijn, ‘rechterbestendig’.

Dat de weer verder aangescherpte ‘Wet Werk en Bijstand’, waarin nu ook een nog verdergaande ‘Tegenprestatie naar vermogen’ - gedwongen tewerkstelling voor bijstandsontvangers - is opgenomen, dubieus is, blijkt onder andere wel uit het advies van de toch als zeer ‘gouvernementeel’ bekend staande Raad van State aan voormalig staatssecretaris De Krom van Sociale Zaken van 20 mei 2011 (*). In dat advies  waarschuwt de Raad de staatssecretaris dat ‘spanning…met internationaalrechtelijke verplichtingen - de Raad doelt op artikel 4 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en de verdragen van de Internationale Labour Organisation (ILO) - dient te worden weggenomen door te waarborgen dat de hiervoor bedoelde grenzen worden gerespecteerd’. De staatssecretaris verklaarde in reactie op het advies, in zijn zogeheten ‘Nader rapport’, evenwel dat de Raad dit niet goed zag en er ‘geen spanning ontstaat met de door Nederland in internationaal verband aangegane verplichtingen’. Waarna de wet door beide Kamers werd geloodst, frictie met internationale verdragen of niet.

Honderden gemeenten, waaronder vrijwel alle grote steden, hebben sindsdien dankbaar gebruik gemaakt van de (geenszins kostenloze) diensten van de rechter, aldus een ‘opleidingsmanager’van de organisatie. Hoe de rechterlijke macht met behoud van onafhankelijkheid cursussen kan geven die tot doel hebben zichzelf buiten spel te zetten door besluiten van een andere staatsmacht zogenaamd ‘judge proof’ te maken, is iets dat als een vraagteken ter grootte van een kraai rond mijn hoofd blijft cirkelen.

* Zie hiervoor deze link (vooral de punten 2b en 2c)

 https://www.raadvanstate.nl/adviezen/zoeken-in-adviezen/tekst-advies.html?id=9750

Dwangarbeid uitkeringsgerechtigden nu ook in België

De nieuwe Belgische regering Michel wil naar Nederlands voorbeeld nu ook daar dwangarbeid voor uitkeringsontvangers invoeren. De Belgische vakbonden en bevolking lopen er daar tenminste meteen tegen te hoop en noemen het - anders dan vaak in het eufemiserende Nederland - ook gewoon wat het is: dwangarbeid. Een voorbeeld voor het ingeslapen 'Olland'!

Het artikel is ontleend aan de Vlaamse krant De Morgen van gisteren:

Vakbonden: "Gemeenschapsdienst voor werklozen is dwangarbeid"

Eerste vakbondsacties gaan al van start in november, met grootschalige manifestatie in Brussel

Redactie 15-10-14, 16.03u Bron: Belga

ACV-voorzitter Marc Leemans. ©PHOTO NEWS

De drie vakbonden, ABVV, ACV en ACLVB bundelen de krachten voor een grootschalig gemeenschappelijk actieplan tegen het regeerakkoord van Michel I, dat volgens hen "vol blinde besparingen" staat. Het plan voor gemeenschapsdienst voor langdurig werklozen wordt omschreven als "dwangarbeid". Naast de algemene nationale staking op 15 december komen er ook 'maandagstakingen', al vanaf november.

"Als verdedigers van de werknemers en de mensen aangewezen op een uitkering, én als middenveldorganisaties, hebben de vakbonden de morele plicht dit akkoord naar de vuilbak te verwijzen", luidt het op de website van ABVV.

"Mensen beginnen hun leven met besparingen en eindigen hun leven met besparingen", verduidelijkte een misnoegde ABVV-topman Rudy De Leeuw deze namiddag bij een persconferentie.

De koopkracht wordt onder meer aangetast door de geplande indexsprong. "Er was al een light indexsprong door het rommelen aan de indexkorf, maar deze kan tellen. Het geld blijft bovendien in de zakken van de werkgevers, zonder enige garantie op extra jobs", zei Jan Vercamst van ACLVB. Hij wees erop dat samen met de lagere sociale bijdragen de werkgevers zo 3,1 miljard euro cadeau krijgen. "Daartegenover staat enkel de doorkijktaks, maar die kan de vergelijking met een doorkijkblouse doorstaan: verleidelijk maar niets om het lijf."

"Dit regeerakkoord is doof voor werknemers en iedereen die een sociale uitkering krijgt. Het is gul voor werkgevers en vermogenden", klinkt het bij de liberale vakbond ACLVB.

Tax shift

De sociale correcties betalen de mensen zelf. De middelen komen immers uit de enveloppe welvaartsvastheid

ACV-voorzitter Marc Leemans

De voorzitters van de drie vakbonden zijn van oordeel dat het regeerakkoord vol blinde besparingen staat "die onze sociale zekerheid droogleggen, de openbare diensten lamleggen, onze koopkracht vernietigen en bovendien ook nog eens jobs kosten".

"Dat begint met de schoolverlater en de inschakelingsuitkeringen, gaat verder via de werknemers en de indexsprong en loonmatigingen om te eindigen bij onze bruggepensioneerden en gepensioneerden", klinkt het.

De bonden betreuren dat de lagere sociale bijdragen niet gecompenseerd zijn met een 'tax shift'. De factuur wordt volgens de vakbonden uitsluitend bij de loontrekkenden en uitkeringstrekkers gelegd. Ook een accijnsverhoging op diesel treft de werkende mensen. Volgens Marc Leemans (ACV) is de verhoging van de belastingforfait enkel een compensatie hiervoor.

De "slimme correctie" op de index waar de regering mee uitpakt voor de laagste lonen, doet hij af als een leugen. "De sociale correcties betalen de mensen zelf. De middelen komen immers uit de enveloppe welvaartsvastheid. Ze hadden die correctie moeten krijgen bovenop de index, maar krijgen nu slechts de helft."

Dwangarbeid

Snoeien om te bloeien, was het maar waar! De besparingen gaan het sociaal herstel doodknijpen

ACV-voorzitter Marc Leemans

De ACV-voorzitter vraagt zich ook af "welke horror" er nog verstopt zit in de afspraken die rond de begroting zijn gemaakt. "Wij vragen: show us the money!". Hij verwees naar een bijkomende inlevering van 7 procent voor tijdelijk werklozen door een andere berekening van de uitkering; en naar het wegvallen van de aanvullende uitkering voor halftijds werklozen. "Het gaat hier om meer dan 50.000 mensen, vier op vijf is vrouw, veelal uit slecht betaalde sectoren als schoonmaak of distributie."

De onbezoldigde gemeenschapsdienst werd afgedaan als een pesterij voor steuntrekkers. "Binnen de Internationale Arbeidsorganisatie noemt men dit dwangarbeid", zei Leemans. De hervorming van de wachtuitkering dreigt jongeren, vooral in Brussel waar velen niet voortstuderen, in de armoede te duwen.

De Belgische sociale zekerheid dreigt volgens de ACV-voorzitter te ontaarden in een systeem van sociale bijstand. "Courante risico's worden niet meer gedekt. De achterliggende idee is 'eigen schuld, dikke bult'. Snoeien om te bloeien, was het maar waar! De besparingen gaan het sociaal herstel doodknijpen." Leemans verwijst naar het feit dat ook in het regeerakkoord rekening werd gehouden met 400 miljoen euro minder inkomsten door de lagere koopkracht.

Op de vraag of de vakbonden bereid zijn om nog met de regering aan tafel te zitten, bleef men erg voorzichtig. "Enkel als de speerpunten bespreekbaar zijn en aangepast kunnen worden, dan nemen we die uitnodiging met beide handen aan. Als het gewoon een formalistisch nummertje is, dan niet", aldus Leemans. Hij sprak over "een duidelijke boodschap aan de regering". Men merkte nog op dat de bonden nog altijd geen formele uitnodiging hebben ontvangen.

Term 'dwangarbeid' rode stierenlap

In het Parool van 13 september jl. is onder de kop SP-wethouder Arjan Vliegenthart: ‘Dwangarbeid onjuiste term’ een stuk verschenen waarvan de inhoud niet klopt. Hoewel hij door de presentators van het AT5-programma waarvoor hij werd geïnterviewd, bijna geprest werd tot de uitspraak die het Parool hem nu ook in de mond probeert te leggen, gaf de nieuwe Amsterdamse wethouder, zoals ook te zien is in de bij het artikel gevoegde video, niet echt toe. En dat is toch eigenlijk wel dapper te noemen.

Jammer is evenwel dat het hem kennelijk niet te binnen schoot dat hij in plaats van het gewraakte woord ook de term ‘verplichte arbeid’ (compulsory labour) had kunnen gebruiken. Daarmee had hij zowel de verontwaardigde interviewers tevreden gesteld als vastgehouden aan het SP-standpunt (dat in dezen ook het mijne is). Juridisch gezien zijn beide termen vrijwel gelijkwaardig. Ze worden bijvoorbeeld ook beide gebruikt in artikel 4 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM), waarin ‘dwangarbeid of verplichte arbeid (forced or compulsory labour) wordt verboden voor landen, zoals Nederland, die het verdrag hebben geratificeerd. De term dwangarbeid werkt nu eenmaal bij voorstanders van deze zogenaamde ‘maatschappelijk nuttige tegenprestatie’ als een rode lap op een stier. Dat maakt hem voor gebruik in het politieke debat, waar men ook ideologische tegenstanders voor zijn standpunt moet proberen te winnen, minder geschikt. In het dagelijks leven (en om tegenstanders waar nodig eens lekker te tergen) kun je hem natuurlijk gewoon handhaven.

Wat wel blijft tegenvallen aan het beleid van de nieuwe wethouder van Sociale Zaken in Amsterdam - dat moet na deze eerdere lofprijzing toch worden gezegd - is dat hij de Amsterdamse slachtoffers van het lokale dwangarbeidbeleid nog tot juni 2015 laat wachten tot zijn verlost worden uit hun slavenbestaan (de datum uit het college-akkoord). Mijnheer Vliegenthart en SP-Amsterdam: waarom krijgen zij niet met onmiddellijke ingang gratie en wordt deze smet op het blazoen van onze hoofdstad niet al morgen weggewist? Als het al niet officieel kan, dan in ieder geval in de praktijk. Wees sociaal! Stuur geen werklozen meer naar dwangarbeidcentra!

Dit artikel is eerder verschenen in Het Parool van 19-9-2014.

ILO: steeds verdere afbraak sociale zekerheid in EU

Een recente verklaring van de ILO (International Labour Organisation), die de Nederlandse pers bij mijn weten niet gehaald heeft. Ik neem het bericht over van het Vlaamse De Morgen:


 

Afbraak sociaal stelsel dreigt in Europa

03/06/14, 02u38  − Bron: Belga

© thinkstock. 

 

De sociale zekerheid geldt als een fundamenteel mensenrecht. Meer dan tweederde van de wereldbevolking heeft er echter geen toegang toe. En in Europa, het "lichtende voorbeeld", wordt drastisch gesnoeid in het sociale weefsel. In een dinsdag gepubliceerde studie, 'Wereldbericht over sociale zekerheid 2014/2015', waarschuwt de Internationale Arbeidsorganisatie ILO voor een verdere afbraak van het sociale stelsel in de landen van de Europese Unie.

"Samen met de voortdurende werkloosheid, lage lonen en hoge belastingen hebben deze maatregelen tot meer armoede en sociale uitsluiting geleid", stelt de VN-organisatie.

En dan mag de EU-burger nog niet klagen: sociale zekerheid is voor het grootste deel van de wereldbevolking een verre droom. In de EU heeft de sociale afbraak ondertussen "123 miljoen mensen getroffen, 24 procent van de bevolking". Onder hen veel "kinderen, vrouwen, ouderen en gehandicapten".

De ILO wijst er op, dat in veel Europese landen rechtbanken hebben vastgesteld dat de sociale afbraakmechanismen tegen de respectieve grondwetten indruisen.

Om de globale financiële en economische crisis te boven te komen - een crisis die niet aan de burger te wijten was - hebben veel regeringen het kostenplaatje doorgeschoven naar de bevolking, "die het al meer dan vijf jaar moet stellen met minder arbeidsplaatsen en kleinere lonen". Door die ingreep is de crisis enkel maar bestendigd, menen de ILO-deskundigen. "Minder gezinsinkomen leidt tot minder binnenlandse consumptie en naar minder vraag. Dat heeft het economisch herstel vertraagd".

Kortetermijnsdenken
Als reactie op de crisis is uit kortetermijnsdenken gegrepen naar "hervormingen" die de verworvenheden van het naoorlogse Europese sociale model volkomen hebben ondergraven. Dat model stond na de Tweede Wereldoorlog nochtans garant voor vermindering van de armoede en verhoging van de welvaart, kortom tot het ontstaan van een soliede middenklasse.

Andere landen kozen evenwel voor uitbreiding van hun socialezekerheidssystemen en hebben aldus groeistrategieën ontwikkeld. Als leidend voorbeeld voor die strategie noemt de ILO China. Dat land heeft intussen bijna een algeheel pensioenstelsel ontwikkeld en heeft de lonen verhoogd. Ook Brazilië heeft als reactie op de crisis de sociale zekerheid én het minimumloon uitgebreid. Maar op globaal vlak oogt de toekomst nog somber: niet minder dan 73 procent geniet amper of niet van een sociale beveiliging.

De gebrekkige toegang tot sociale vangnetten bij werkloosheid net als na arbeidsongevallen, bij ziekte of invaliditeit of door het moederschap "vormt een enorme horde voor economische en sociale ontwikkeling".

Mensenrecht
Vicedirectrice-generaal van de ILO Sandra Polaski herinnert in het rapport eraan dat de internationale gemeenschap in 1948 de sociale zekerheid en de gezondheidszorg tot fundamentele mensenrechten had uitgeroepen. "In het jaar 2014 is de belofte van een universele sociale bescherming voor de grote meerderheid van de wereldbevolking nog onvervuld". Nochtans, aldus de ILO, heeft de globale ecconomisch-financiële crisis aangetoond dat er een evenredig verband is tussen economische groei en sociale bescherming en dat doordat aldus het gezinsinkomen en, bij uitbreiding, de binnenlandse consumptie in stand wordt gehouden.

In de eerste fase van de crisis, 2008 en 2009, hielden veel landen daar nog rekening mee. Maar sinds 2010 hebben veel regeringen de boeg omgegooid en zijn zij de kaart van de begrotingsconsolidatie en de besparingsmaatregelen beginnen uitspelen, ten koste van de weinig beschermde bevolkingsgroepen.

SP benoemt als enige de naaktheid van de keizer

Afgelopen vrijdag (27-6-14) stond in het Parool* een artikel van het Amsterdamse PvdA-raadslid
Boutkan, waarin deze zich verontwaardigd betoont over het gebruik door de SP van de term ‘dwangarbeid’ voor de verplichte tewerkstelling die bijstandsgerechtigden in Nederland en ook in Amsterdam de laatste jaren weer wordt opgelegd. Iets dat tot het aantreden van de neoliberale kabinetten Balkenende en Rutte sinds de werkverschaffing in de jaren ’30 in Nederland niet meer was voorgekomen.

Boutkan vindt het ‘schandalig en verwerpelijk’ dat de SP verplichte tewerkstelling van bijstandsgerechtigden ‘systematische categoriseert als dwangarbeid’. ‘Verplichte of gedwongen arbeid’ zijn evenwel in internationale, ook door Nederland geratificeerde, mensenrechtenverdragen verboden. ‘Schandalig en verwerpelijk’ zou het dus zijn deze werkelijkheid te ontkennen, zoals Boutkan, de hele PvdA en vrijwel alle andere - eveneens tot het neoliberalisme bekeerde - politieke partijen doen, die deze nieuwe kleren van de keizer nog steeds blijven toejuichen en het jongetje dat roept dat de keizer in zijn blootje loopt, willen bestraffen.

Inderdaad ‘ligt’, in de woorden van Boutkan, ook ‘de directe associatie met ‘slavenarbeid’, ‘Arbeitseinsatz’ en Noord-Koreaanse werkkampen voor de hand’. Lees de artikelen over de gang van zaken bij de dwangarbeidcentra aan de Laarderhoogweg en het voormalige militaire Hembrugterrein er maar eens op na, waar bijstandsontvangers onder sadistische ‘werkmeesters’ onbeschermd worden blootgesteld aan asbest, resten van wapens en explosieven en mogelijk zelfs van mosterdgas.

Maar zelfs al zouden de arbeidsomstandigheden minder onmenselijk zijn: gedwongen tewerkstelling van ontvangers van bijstand, het laatste sociale vangnet, is in elk beschaafd land waar de ‘rule of law’ heerst uit den boze. Dat een (voormalig) sociaal democratische partij als de PvdA dat sinds het ‘afschudden van haar ideologische veren’ en haar neoliberale koers onder Wim Kok niet meer vindt, verklaart ook haar enorme verlies aan stemmen bij de vorige verkiezingen en het feit dat de SP sindsdien de sociaal democratische erfenis bewaakt.

Curieus in het betoog van Boutkan is de verwijzing naar zijn grootvader, die hij prijst vanwege het feit dat hij er tijdens WOII ‘alles aan heeft gedaan om niet te werk gesteld te worden in Duitsland’. Dat niet een bezettingsmacht maar hun eigen overheid de huidige bijstandsgerechtigden onder dwang te werk stelt, vindt hij niettemin prima. Hoe grote tegenstrijdigheden kan één brein bevatten?

Ik hoop in ieder geval van harte dat bij de SP, die in de recente coalitie-onderhandelingen in Amsterdam de afschaffing van de ‘tegenprestatie’ voor een uitkering heeft binnengehaald, de oproep van Boutkan eenzelfde ideologisch verraad te plegen als dat wat de ondergang van de PvdA heeft veroorzaakt, op dorre steengrond valt.

Verder verwijs ik naar een eerder artikel over deze problematiek van mijn hand, dat onder de titel Goedpraters van Nederlandse mensenrechtenschendingen onder meer te vinden is op de website Sargasso:

http://sargasso.nl/goedpraters-van-nederlandse-mensenrechtenschendingen/

* http://www.pvdaamsterdam.nl/algemeen/2014/06/stopt-de-sp-in-het-college-wel-met-de-term-dwangarbeid/

Wij gaan nooit meer naar school, maar lekker naar het 'centrum'

Naast mijn huis staat/stond een basisschool die deel uitmaakt van een grote groep van meer dan twintig scholen waarover een soort supermanager, ‘bovenschools directeur’ geheten, de scepter zwaait. Samen met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft de vereniging van schoolleiders recentelijk bedacht dat het weer eens tijd is voor een onderwijsvernieuwing en heeft zij daar succesvol voor weten te lobbyen.

Deze keer betreft de vernieuwing dus niet het voortgezet onderwijs, waar een groot aantal ondoordachte onderwijsvernieuwingen uiteindelijk heeft geleid heeft tot een parlementaire enquête door de commissie Dijsselbloem, met als conclusie dat het nu eindelijk eens afgelopen moet zijn met al dat ge-vernieuw waarbij de kwaliteit van het onderwijs op de achtergrond is geraakt, maar het primaire onderwijs, waar ook al sinds jaar en dag de ene verandering over de andere buitelt. Achtereenvolgens hebben we te maken gehad met de lagere school, de basisschool, de brede school voor primair onderwijs en nu, terwijl het modieuze concept van de ‘brede school’ (een uit de VS overgewaaide vorm waarin onderwijs vermengd wordt met welzijnswerk) nog niet eens bezonken is, schieten overal in Nederland  - en dus ook tegenover mijn huis - opeens weer ‘kindcentra’ als paddestoelen uit de grond.

Een kindcentrum biedt onderwijs en opvang aan kinderen van 0 (nul !) tot 12 jaar en is de gehele dag en het hele jaar open, combineert onder één dak het geven van basisonderwijs met een kinderdagverblijf en met ruimte voor voor-, tussen- en naschoolse opvang, en geeft beide ouders van het bezoekende kind zo de kans onbelemmerd fulltime te werken, zoals de overheid dat graag ziet. Tegelijk wordt zo het anti-emancipatoire schrikbeeld van de niet-werkende moeder die na schooltijd met een kopje thee op haar kind wacht, voorgoed naar de nevelen der geschiedenis verdreven.

Eén van de kenmerken van de huidige onderwijsvernieuwing is dat kinderen nu vrijwel vanaf hun geboorte terecht kunnen op wat tot voor kort ‘school’ heette. De plaatselijke krant berichtte dat vanwege de toevoeging van ruimten voor een peuterspeelzaal en voor buitenschoolse opvang onder hetzelfde dak de naam ‘school’ dan ook uit ons vocabulaire wordt geschrapt en deze vanaf nu ‘kindcentrum’ gaat heten. Voor het eerst in eeuwen gaan kinderen straks dus niet meer naar school, maar naar een ‘centrum’.

Vanaf het moment dat het kind daar kort na zijn geboorte zijn entree maakt, zal het tot aan zijn pensioen, waarvan de leeftijd ook steeds verder wordt opgetrokken, zijn vrijheid kwijt zijn, aan allerlei eisen moeten voldoen en in de maatschappelijke tredmolen meelopen. Al heel vroeg zal het zich staande moeten houden in grote groepen huilende en krijsende leeftijdgenootjes en blootgesteld worden aan  prestatiedwang, want in plaats van onbekommerd ouderwets te mogen spelen, moet het zo vroeg mogelijk ‘schoolrijp’gemaakt worden door middel van wat genoemd wordt ‘spelend leren’, waarbij de nadruk ligt op het vroegtijdig ontwikkelen van cognitieve vaardigheden en dan met name op de mathematische en linguïstische onderdelen daarvan.

Is de term 'kindcentratiekamp' eigenlijk niet geschikter voor zo'n plek waar de ongelukkige kinderen van  'hardwerkende Nederlanders' die geen tijd voor hen hebben al vrijwel vanaf de dag van hun geboorte gedrild worden nog productievere werknemers dan hun reeds volstrekt gestresste ouders te worden en in een leven zonder vrijheid en vreugde verworden tot louter kanonnenvoer voor de economie? Ik ben althans blij dat ik met mijn geboorte in de goede oude jaren ’50 die dans in ieder geval ben ontsprongen.

Weliswaar blijft de huidige leerplichtleeftijd van vijf jaar bestaan, maar er zal niet alleen sociale druk ontstaan op ouders om hun kinderen toch reeds voor die leeftijd bij zo’n kindcentrum aan te melden, ook zal het moeilijker worden een basisschool te vinden als een kind de voorschool niet heeft bezocht omdat dit een aantekening oplevert in het big brother-dossier dat tegenwoordig van alle kinderen wordt bijgehouden (het ‘digitale kinddossier’). In feite ontstaat er zo een officieuze ‘peuterleerplicht’ bovenop de bestaande leerplicht.

Niet alleen de eraan onderworpen kinderen ondervinden nadeel van deze zoveelste vernieuwing, ook de samenleving als geheel wordt er – net als bij veel van die eerdere ondoordachte onderwijsvernieuwingen - niet beter van. Onderzoek heeft immers aangetoond dat kinderen door gedwongen omgang met grote groepen leeftijdgenootjes geen goed sociaal gedrag leren vertonen en dat hierdoor zelfs hun empathieontwikkeling gevaar loopt, waardoor zij zich op latere leeftijd ongemanierder en egoïstischer gaan gedragen. Als er iets is waar onze toch al door toenemende verhuftering en korte lontjes gekenmerkte samenleving niet op zit te wachten, is het wel een onderwijsvernieuwing die deze trend nog verder versterkt.

Tot de gedupeerden van de laatste onderwijsvernieuwing behoren echter niet alleen de steeds vroeger van hun vrijheid en spel beroofde kinderen en de door een toenemend aantal aso’s overspoelde samenleving als geheel, maar ook de reeds eerder zwaar beproefde omwonenden van scholen. Werd hun reeds door toenmalig milieustaatssecretaris Cramer (PvdA) elke bescherming tegen geluidsoverlast ontnomen door haar besluit dat vanaf 1 januari 2010 geluidsnormen niet langer gelden voor schoolpleinen en kinderspeelplaatsen, nu wordt de overlast nog verder opgevoerd.

Door de schoolleeftijd te verlagen neemt immers niet alleen het aantal leerlingen per school/centrum toe, maar eveneens het aantal decibellen dat de school met haar buitenspelende kinderen produceert en ook de, toch al zeer lange, duur van deze overlast. Want niet alleen het aantal dagelijkse uren neemt toe, ook het aantal maanden waarin de school open is als gevolg van de introductie van  zogenaamde ‘flexibele vakanties’ in de ‘kindcentra’. Zelfs de zomervakantie, de enige tijd van het jaar waarin omwonenden konden verademen bij tijdelijke afwezigheid van het massale geschreeuw, gekrijs en gehuil van hun buur, wordt, uiteraard weer uit vooral economische motieven, afgeschaft. Er wordt dan weliswaar geen onderwijs gegeven, maar de afdeling kinderopvang blijft gewoon open.

Het zal echter wel weer gaan als altijd: ook al is iedereen er slechter mee af, een succesvolle lobby weegt in politiek Den Haag zwaarder dan het algemeen belang.

ChristenUnie encanailleert zich met asociale Drentse fruitteler

De Drentse fruit- en aspergeteler Henk Sturing, die een fortuin verdient aan de verplichte tewerkstelling van gemeentelijke bijstandsontvangers, is lid van de ChristenUnie Midden-Drenthe, en naar verluid ook ouderling. Zijn bedrijf wordt door zijn partij, die deel uitmaakt van het plaatselijke college van B&W, gezien als “een belangrijk ‘leerwerkcentrum’, waar inwoners van onze gemeente worden begeleid in hun traject naar de arbeidsmarkt”.

Die inwoners zijn uiteraard niet alle inwoners van de gemeente, maar de plaatselijke sloebers, de bijstandsgerechtigden, die onbetaald moeten werken op het landbouwbedrijf van Sturing, en ook allerlei andere klusje moeten doen, waaronder het werken met kettingzagen en met chemicaliën en asbest zonder beschermende kleding te dragen. Vorig jaar deed de Arbeidsinspectie vanwege misstanden nog een inval op het bedrijf. Als zijn slachtoffers niet onmiddellijk doen wat Sturing ze opdraagt, worden ze rigoureus op hun uitkering gekort door de gemeente.

Eén van de door de gemeente gekorte personen, die al 11 maanden geen uitkering meer heeft ontvangen en een rechtszaak heeft aangespannen tegen de gemeente, kreeg van VVD-burgemeester Jan Broertjes het aanbod een groot deel (!) van haar gederfde uitkering te zullen terugkrijgen als ze zou stoppen met haar juridische procedure en verder de publiciteit zou mijden, die ze inmiddels had gezocht. Ondanks het aanbieden van dit zwijggeld - een vorm van corruptie en machtsmisbruik - waarvan de wakkere gedupeerde bijstandsgerechtigde door haar raadsman een geluidsopname had laten maken, mocht de burgemeester van de gemeenteraad van Midden-Drenthe aan het slot van een in verband met de kwestie belegde vergadering, gewoon blijven zitten.

Ondertussen trakteerde de fractie van de CU Midden-Drenthe doodleuk deelnemers van de Drentse rijwielroute vorig jaar en het jaar daarvoor, toen deze praktijken ook al gaande waren, op aardbeien van de firma Sturing, met prikkertjes met het logo van de partij erop.

Wie in Drenthe moet werken op het landbouwbedrijf van dit lid van de ChristenUnie, dat de volle steun geniet van de partij van zijn eigenaar, werkt niet bepaald in de wijngaard des Heren.

Zie voor berichtgeving over de misstanden in de sociale zekerheid in Midden-Drenthe onder meer de reportage van de regionale omroep RTV Drenthe:

http://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/kamervragen-over-misstanden-bij-sociale-dienst-midden-drenthe


Een aardig vervolg op dit verhaal is te lezen in het Dagblad van het Noorden van 23-3-2015,
waarnaar hier de link:  http://www.dvhn.nl/nieuws/drenthe/fruitteler-klem-door-verzinsels-12375623.html

Een poging tot opheffing van het instituut Nationale Ombudsman

De Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken heeft vorige week de huidige directeur van de ANWB, Guido van Woerkom, voorgedragen als de nieuwe Nationale Ombudsman, opvolger van Alex Brennikmeijer, die in december zijn functie neerlegde. Van Woerkom is de enige kandidaat.

Taak van de Nationale Ombudsman is het onderzoeken van klachten van burgers over onbehoorlijk overheidsoptreden. Voor een goede uitoefening van deze taak is het dus van belang dat de Ombudsman een onafhankelijk oordeel durft te vellen, kritisch is en boven de partijen staat. Alex Brenninkmeijer was zo iemand. Door deze houding heeft hij zich niet geliefd gemaakt bij de VVD en de PVV, en eerder al bij voormalig CDA-premier Balkenende, waar men liever de stroopkwast gehanteerd ziet worden door de Ombudsman.

Doel van de benoeming lijkt dan ook vooral te zijn het voorkomen dat opnieuw een kritische, onafhankelijke geest als Brenninkmeijer de functie gaat bekleden.

De Marokkaanse gemeenschap is een actie gestart tegen de benoeming van Van Woerkom als Nationale Ombudsman omdat deze in het verleden – in grote tegenstelling tot zijn voorganger die het politieke klimaat in het huidige Nederland discriminatoir noemde – zelf een discriminerende opmerking heeft gemaakt over Marokkaanse taxichauffeurs en daarom geen Ombudsman van alle Nederlanders zou kunnen zijn.

Maar ook als niet-Marokkaanse Nederlander kan men bedenkingen hebben tegen de voorgenomen benoeming. Van Woerkom is weliswaar afgestudeerd in de rechten, maar toch vooral een lobbyist voor de autobranche, iemand uit het bedrijsleven en een VVD-prominent uit Oegstgeest, in welke functies hij vooral een polderaar was, een man van het compromis, die goede connecties heeft met de politiek, maar die waarschijnlijk onvoldoende kritisch is om deze waar nodig op de vingers te tikken. Uit zijn activiteiten tot nog toe valt ook geen enkele belangstelling voor burgerrechten of politiek engagement af te lezen.

Zijn benoeming op deze post zal dan ook waarschijnlijk de feitelijk opheffing van het instituut Nationale Ombudsman betekenen. In ieder geval voor de komende zes jaar. En weer een stap in de richting van Ruttes neoliberale dictatuur.

De 'Gelderlander' herdenkt NSB’er op vooravond 4 mei 2014

Het is blijkbaar besmettelijk daar in de Achterhoek. In de afgelopen jaren moesten ze in het Gelderse dorp Vorden op 4 mei zonodig van gemeentewege daar begraven liggende nazi-soldaten herdenken. Dit jaar herdenkt regionale krant de Gelderlander op de vooravond van de nationale dodenherdenking een Doetinchemse NSB’er, die ‘fout, maar niet verkeerd’ zou zijn geweest. Een nuance die voor wat minder subtiele geesten dan die welke huizen op de redactie van de Gelderlander niet nader wordt verklaard in de krant.

Dat o.k. zijn van de deze Doetinchemse NSB’er is althans de strekking van een artikel dat op 3 mei in deze regionale krant verscheen, maar dat geen enkel nieuws-element bevat, en dus kennelijk alleen tot doel heeft deze Doetinchemse NSB’er te herdenken. Of het moest zijn in één door  alle Nederlandse nazi-sympathisanten uit de oorlogstijd (genoemd worden ‘jodenjagers’, Nederlandse Waffen-SS’ers en leden van de NSB) te rehabiliteren, die in het betreffende stukje immers worden aangeduid als “ ‘foute’ (tussen aanhalingstekens) Nederlanders ”.

Moest de Gelderlander voor zijn rehabilitatie van een Doetinchemse NSB’er en andere nazi-sympatisanten nu echt de vooravond van 4 mei uitkiezen?

Dat de Gelderlander uitgerekend ook de krant is, waarin de later in Dachau vermoorde Rooms Katholieke priester Titus Brandsma, die al relatief vroeg publiekelijk tegen de nazi’s waarschuwde, in de jaren 1938-41 een wekelijkse column had, maakt dit alles nog wranger. Evenals het feit dat Brandsma, als adviseur van de Katholieke Dagbladpers, deze dagbladen in 1942 het verbod van de bisschoppen overbracht advertenties van de NSB op te nemen in hun kranten.

Hierop werd Brandsma onmiddellijk door de nazi’s gearresteerd en na een verblijf in gevangenissen en kampen vermoord (1942). In zijn laatste geschrift beschrijft de in 1985 als martelaar door de R.K. Kerk zalig verklaarde Brandsma, daartoe opgedragen door de Gestapo, in de gevangenis van Scheveningen, de motieven van zijn verzet tegen de NSB. Hij noemt er drie: het anti-nationale karakter van de beweging, de onbekwaamheid van haar gezagsdragers en het feit dat zij steun zoekt bij de Duitse bezettende macht, zie: Titus Brandsma, Het laatste geschrift van prof. dr. Titus Brandsma. Geschreven op last van de Gestapo in de strafgevangenis te Scheveningen op 22 januari 1942 (Tilburg 1944).

 

http://www.gelderlander.nl/regio/achterhoek/doetinchems-nsb-lid-was-fout-maar-niet-verkeerd-1.4342689

2014: Vorden herdenkt zijn Duitsers nu 'officieus'

Dit jaar staat Vorden, het dorp in de Achterhoekse gemeente Bronckhorst, dat sinds enkele jaren berucht is vanwege het herdenken van nazi-soldaten tijdens de nationale dodenherdenking, niet officieel stil bij zijn gesneuvelde Duitse soldaten. Vorden is één van de zeer weinige dorpen in Nederland waar nog gesneuvelde Wehrmacht-soldaten liggen op de algemene begraafplaats.

Met dit ‘niet officiële herdenken’, zo meldt Omroep Gelderland op 16 maart jl., wordt de lijn voortgezet van vorig jaar, toen het plaatselijke 4 mei-comité en de gemeente Bronckhorst evenmin een oproep deden, zoals ze dat wel in 2012 hadden gedaan, om - in een verkeerd begrepen streven naar verzoening met de vroegere vijand - langs de graven van de Duitse soldaten te defileren. Bezoekers aan de herdenking deden dat niettemin massaal uit eigen beweging toch en veroorzaakten zo voor het tweede jaar op rij landelijke commotie rond de Nationale Dodenherdenking.

Over de oorzaak van de beleidswijziging van gemeente en het 4 mei-comité blijft het overigens een beetje gissen. Juist vorig jaar heeft men in Vorden immers van de rechter in een opmerkelijke uitspraak in hoger beroep te horen gekregen dat het herdenken van gevallen Wehrmacht-soldaten op 4 mei wel mag, en men wekt in het dorp evenmin de indruk zelf tot bezinning te zijn gekomen. Waarschijnlijk is men dus van besluit veranderd onder druk van verzetsorganisaties en uit angst voor nog meer commotie, terwijl men met de positieve reacties van neonazi’s ook niet onverdeeld gelukkig zal zijn geweest.

Van de schande van het Moffen-herdenkende Vorden zijn we daarmee als Nederland echter nog niet verlost. Want hoewel Vorden nu dus ‘officieel’ geen gesneuvelde Duitse soldaten uit WOII meer herdenkt op 4 mei, en er geen gezagsdragers meelopen in de herdenkingsstoet, gaat dat ‘officieus’ waarschijnlijk nog wel degelijk gebeuren, zoals de Vordense bevolking ook vorig jaar massaal langs de Duitsers defileerde, en bij wijze van stil protest tegen de rest van de betweterige wereld haar kinderen bloemen liet leggen op hun graven.

Om te voorkomen dat we elk jaar weer geconfronteerd worden met een dergelijke, al dan niet officiële,  wanvertoning in het niet voor rede vatbare Vorden, waar de geest weer uit de antisemitische fles is - op de websites van regionale Omroep Gelderland en sufferdje de Stentor zijn de anti-joodse uitlatingen al weer niet van de lucht - rest er nog maar één mogelijkheid: het herbegraven van de in Vorden liggende Duitse soldaten op de centrale Duitse begraafplaats in Ysselsteyn, waar vrijwel alle Duitse militairen uit WOII liggen verzameld, zodat het in het Achterhoekse dorp fysiek niet langer mogelijk is langs hun zerken te defileren. Snel doen dus!

Vorden, 4 mei 2013, defilé langs de Duitse soldatengraven

Lasciate ogni speranza

De Groningse hoogleraar sociaal verzekeringsrecht Gijsbert Vonk is een moedig man. Anders dan veel van zijn collegae durft hij, wanneer daartoe aanleiding is, serieuze kritiek te hebben op ontwikkelingen binnen zijn vakgebied en een dergelijke kritische analyse zelfs te verwoorden - als een ware ouderwetse volksverheffer van sociaal-democratische snit - voor een gehoor waarvan deze collegae zich gewoonlijk verre houden, namelijk een van mensen met een bijstandsuitkering. Mensen met wie Vonk zich als ontvanger van wat hij noemt ‘een door de belastingbetaler opgebrachte uitkering in de vorm van een hoogleraarsalaris’ solidair verklaarde.

Na eind vorig jaar reeds in Leeuwarden in een volle zaal een vergelijkbaar gehoor te hebben geënthousiasmeerd, liet hij zich op 29 januari jl. uitnodigen bij een discussiebijeenkomst voor uitkeringsontvangers in Amsterdam. Daar sprak hij, evenals eerder in Leeuwarden, zijn bezorgdheid uit over het toenemende gebrek aan evenwicht tussen plichten en rechten in de steeds strenger wordende sociale zekerheidswetgeving, waarin het onderscheid tussen bijstandsgerechtigden en taakgestrafte criminelen dreigt te vervagen, feitelijk op grote schaal sprake is van in internationale mensenrechtenverdragen verboden ‘dwangarbeid of verplichte arbeid’ (‘forced or compulsory labour’), en, wat hij noemt, ‘revanchepraktijken’ van de zogenaamde ‘hardwerkende Nederlander’ aan de orde van de dag zijn.

Onze MP

 Naast zijn sombere analyse van een onder neoliberale en populistische invloed in rap tempo plaatsvindende afbraak van de sociale zekerheid, had Vonk ook een optimistische boodschap voor zijn tot gedwongen arbeid veroordeelde toehoorders. Een optimisme dat hij meende te mogen baseren op een recent verschenen uitvoerig stuk in de Volkskrant (van de dag voor Kerstsmis) onder de kop ‘Schoenen poetsen voor bijstand’ over deze misstand, die in Nederland voor het eerst sinds de jaren dertig feitelijk nu al tien jaar weer - maar in pers en media vrijwel ongesignaleerd – bestaat, met dank aan voormalig staatssecretaris Mark Rutte. Door het eindelijk verschijnen van een dergelijk artikel op de voorpagina van een grote landelijke krant zou volgens Vonk de discussie hierover eindelijk zijn gekanteld. Terwijl jarenlang het omgekeerde het geval is geweest en tegenstanders van gedwongen arbeid zich moesten verdedigen, zouden nu, na de publicatie van het Volkskrant-artikel, de voorstanders van de ‘verplichte tegenprestatie’ iets hebben uit te leggen.

Nu, een paar maanden later, blijkt echter hoe grondig de neoliberale hersenspoeling is geweest die de afgelopen decennia heeft plaatsgevonden. Niet alleen komen er alleen maar meer werklozen in de bijstand, die vrijwel overal in het land zonder discussie gedwongen en op vernederende wijze te werk worden gesteld, en zich daartegen ook nauwelijks (durven) verzetten, geïntimideerd en ongeorganiseerd als ze zijn. Maar ook denkt de gemiddelde Nederlander - en zelfs de gemiddelde hedendaagse sociaal-democratische politicus - werkelijk dat een ‘verplichte tegenprestatie’ in ruil voor het laatste vangnet dat de bijstand is, volstrekt normaal is, en helemaal geen schending van een mensenrecht.

De stem van recht en beschaving is, ook in de Volkskrant, allang weer overstemd - en waarschijnlijk voorlopig voorgoed - door nog meer neoliberale breinwasserij en luide onderbuikgeluiden. En de discussie in de pers is, terwijl er aan de werkelijkheid nauwelijks iets is veranderd, en nadat zich na januari, eveneens in de Volkskrant, een zondvloed van publicaties van goedpraters van deze vorm van mensenrechtenschendingen in Nederland heeft voorgedaan, al weer verstomd.

Aan de goede wil van professor Vonk hoeven we, denk ik, niet te twijfelen. Alleen heeft hij zich laten verleiden tot een optimisme, waarvoor een betere inschatting van de macht van de neoliberale lobby en de duur en doeltreffendheid van haar framing hem had kunnen behoeden. Wie binnentreedt in het land van Mark Rutte en Ayn Rand kan alle hoop immers beter laten varen.

De oplichters van GGN Tijhuis en hun wisselende 'companions in crime'

GGN Almelo

Het grootste incassobureau/ deurwaardersbedrijf van Nederland, GGN Tijhuis & Partners, is malafide en maakt zich schuldig aan intimidatie en pogingen tot oplichting. Ik kan het weten, want ik ben zelf onlangs slachtoffer van GGN Tijhuis geworden, en na wat googelen op de naam van het bedrijf, zag ik dat ik bepaald niet de enige ben. Op internetfora, waaronder die van Tros Radar en Vara Kassa, wemelt het van klachten over GGN (Groep Gerechtsdeurwaarders Nederland), dat zijn hoofdvestiging in Almelo heeft, maar bijna overal in Nederland nevenvestigingen. Toeval of niet, ik had mijn ervaring een paar dagen voordat de Nationale Ombudsman een rapport uitbracht waarin te lezen valt dat het aantal klachten over gerechtsdeurwaarders vorig jaar met 115% is toegenomen.

Wat mijzelf gebeurde is dat ik op een minder goede dag, 22 maart jl., een spookfactuur ontving in de vorm van een aanmaning van incassobureau/gerechtsdeurwaardersbedrijf GGN Tijhuis & Parners - verstuurd op intimiderend briefpapier, met daarop prominent de woorden ‘incasso en gerechtsdeurwaarders’, vanuit de vestiging Meppel -, waarin mij werd meegedeeld dat ik een betalingsachterstand had bij een bedrijf in Zwolle, waarvan ik tot dan toe nog nooit gehoord had, geheten Energiewacht-Gazo B.V., die ik binnen 14 dagen met rente diende te betalen, anders zouden er buitengerechtelijke incassokosten in rekening worden gebracht.

Opvallend was dat de brief niet ondertekend was en dat de vraag waarop de betalingsachterstand betrekking zou hebben er niet concreet in werd beantwoord, maar alleen de vage formulering 'aan u geleverde/verhuurde zaken, diensten en/of goederen, een en ander als nader omschreven aan u verzonden factu(u)r(en)' werd vermeld. Facturen die ik dus nooit heb ontvangen.

Ik heb Gazo gebeld en gevraagd of ik überhaupt in hun administratie voorkom. Dit bleek niet het geval te zijn, maar over mijn verzoek mij dat dan alstublieft schriftelijk te bevestigen werd erg moeilijk gedaan.

Ik heb de kwestie inmiddels aangekaart bij de ‘fraude helpdesk’ een instantie die voor de politie dit soort fraudezaken onderzoekt en bij de KBG, de Koninklijk Beroepsorganisatie van Gerechtsdeurwaarders, die de zaak zegt te willen uitzoeken. Daarnaast heb ik de regionale krant in de omgeving van de hoofdvestiging van GGN Tijhuis (TCTubantia) getipt over deze wellicht voor haar interessante kwestie, waarvan een verslaggever inmiddels vragen aan Tijhuis heeft gesteld. Die is daar kennelijk erg van geschrokken.

Op 25 maart kwam er namelijk opnieuw post uit Meppel, waarin excuses werden gemaakt en de valse aanmaning werd voorgesteld als ‘een administratieve fout’ die ‘als niet verzonden kan worden beschouwd’. ‘Energiewacht-Gazo B.V. en GGN betreuren dit.’ Onder deze brief stond deze keer zowaar een handtekening, maar deze was onleesbaar en naast de krabbel stond niet, zoals gebruikelijk, een voluit geschreven naam.

Dat hier werkelijk sprake is van een ‘administratieve fout’ is erg onwaarschijnlijk: wie op internet zoekt op de naam van het incassobureau komt niet voor niets zoveel klachten tegen, waaronder bijvoorbeeld een die wel erg veel lijkt op wat mij is overkomen:  iemand ontvangt op 12 maart jl. een aanmaning van GGN Tijhuis namens (opnieuw) een bedrijf uit Zwolle, deze keer Focum Commerce B.V., een adviesbureau, waarmee hij nooit zaken heeft gedaan.

Het lijkt erop dat GGN Tijhuis in samenwerking met wisselende companions in crime in de vorm van valse aanmaningen spooknota’s stuurt naar willekeurige slachtoffers die zij, schermend met haar gerechtsdeurwaarderschap, door intimidatie tot betaling poogt te bewegen. Op welke wijze deze oplichters hun slachtoffers selecteren, blijft daarbij onduidelijk. GGN zelf verklaarde telefonisch dat zij mijn gegevens had gekregen via de gemeentelijke basisadministratie van mijn woonplaats (die tegenwoordig overigens al weer een andere naam heeft: BRP, Basis Registratie Personen). Als dit al zo is, om welke reden verstrekt deze dan juist mijn gegevens?

Naar aanleiding van de door mij ontvangen valse aanmaning wilde ik aangifte doen wegens poging tot oplichting en intimidatie bij de politie. Die wees mij evenwel door naar de ‘fraudehelpdesk’, die mij echter van het politiekastje naar de muur stuurde met het antwoord: ‘verder verwijzen wij slachtoffers van fraude en oplichting door naar de instantie die hen het beste kan helpen (zonder te zeggen welke dat dan is, LvO). Wij hebben geen bevoegdheden met betrekking tot opsporing, aanhouding of vervolging’. Dat zal GGN Tijhuis genoegen doen!



Dat de misstanden bij incassobureaus ook anderhalf jaar na het schrijven van dit artikel nog volop bestaan blijkt wel uit een artikel in de Volkkrant van 5-11-2015, waarnaar hier de link, maar waarin GGN-Tijhuis als grootste ten onrechte niet eens met name wordt genoemd:

 http://www.volkskrant.nl/economie/incasso-cowboys-dreigen-en-bedriegen~a4178502/


Ook interessant:  

Het grootste gerechtsdeurwaardersbureau van Nederland, GGN, gaat zijn deurwaarders trainen in het herkennen van zelfmoordneigingen bij schuldenaren.

Uitzending Een Vandaag 11 november 2014:

http://www.eenvandaag.nl/index.php/binnenland/55200/deurwaarders_werken_aan_zelfmoordpreventie

http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:_bFvbSt3G6EJ:www.eenvandaag.nl/index.php/binnenland/55200/deurwaarders_werken_aan_zelfmoordpreventie+&cd=1&hl=nl&ct=clnk&gl=us

Gemeenteraadsverkiezingen in Zutphen: geblinddoekt stemmen

Een Zutphense kiesgerechtigde

De Zutphense kiezer wordt door de politiek zelf, zijn gemeente en de media (de enige krant die Zutphen rijk is) zo slecht geïnformeerd dat hij geen weloverwogen keuze kan maken en als het ware geblinddoekt moet gaan stemmen.

Wie als kiezer zijn stem wil uitbrengen, heeft daarvoor enige informatie nodig. Zo zal hij willen weten hoe bepaalde belangrijke zaken in zijn gemeente worden geregeld om daarmee al dan niet in te stemmen.

Een hot item is momenteel bijvoorbeeld de zogenaamde ‘verplichte tegenprestatie’ voor bijstandsgerechtigden – iets dat in steeds meer gemeenten onder steeds luider wordende kritiek – er zou sprake zijn van verboden dwangarbeid – wordt opgelegd. Waarschijnlijk maakt ook de gemeente Zutphen zich hieraan schuldig, temeer daar deze kwestie behoort tot de portefeuille van GroenLinks-wethouder Withagen. GroenLinks heeft zich, als zoveel politieke partijen, al jaren bekeerd tot het neoliberalisme en is in die hoedanigheid, zeker op lokaal niveau, een van de meest fanatieke pleitbezorgers van dwangarbeid voor bijstandsontvangers. Daarbij komt dat onze plaatselijke wethouder Withagen al een zekere  reputatie heeft als gevolg van haar wanbeleid inzake de sociale werkvoorziening (Delta), waarmee ze zelfs landelijk in het nieuws kwam, maar waarvoor ze niet haar verantwoordelijkheid wilde nemen door af te treden. Wie echter probeert na te gaan hoe het nu precies zit met de uitvoering van de bijstand in de gemeente Zutphen en of daar ook sprake is van gedwongen arbeid, vindt nergens informatie. Lokale krantenmonopolist de Stentor heeft er nooit over bericht en navraag bij de afdeling sociale zaken van de gemeente levert alleen veel vage antwoorden vol newspeak op.

Ook het zeer recent gepresenteerde zwartboek Delta Zutphen, over het genoemde wanbeleid bij het lokale sociale werkvoorzieningsbedrijf was nergens te vinden, zodat ik het uiteindelijk, na navraag bij en toestemming van de opstelster ervan, zelf maar op mijn weblog heb gepubliceerd.

Van de gemeenteraadsvergadering op 10 maart waarin een motie, ingediend naar aanleiding van dit zwartboek, werd besproken, en op onvoldoende steun bleek te kunnen rekenen, kon men de volgende dag niet een verslag lezen. De raadvergadering vond voor de verslaggever plaats op een te laat tijdstip.

Als blijkt dat de lijsttrekker van een bepaalde partij niet geïnteresseerd of niet al te snugger is en je probeert na te gaan of de nummer 2 van die lijst dan wellicht wel je stem waard is, is er behalve de naam en de pasfoto van die nummer 2 verder geen enkele informatie voorhanden, noch op de website van die partij, noch in de krant, noch elders.

Over het feit dat de nog vrij nieuwe Stadspartij al haar ecologische beloften heeft gebroken, en eenmaal op pluche beland, net zo’n hartstochtelijk bomenveller en natuurverwoester is als de andere partijen, en alleen geïnteresseerd is in prestigeobjecten ter meerdere glorie van de door haar geleverde wethouder, wordt eveneens alom gezwegen.

Beste lokale politici en media. Graag zou ik op 19 maart mijn stem niet verloren laten gaan, maar als jullie mij niet informeren en ook de enige krant in Zutphen het laat afweten, rest mij maar één optie: het verzaken van mijn burgerplicht door thuis te blijven. Want geblinddoekt stemmen is wel erg moeilijk.

Zwartboek Delta Zutphen

Hier de tekst van het door Lilian Steenvoort op afgelopen maandag 24 februari 2014 aan de Zutphense politiek aangeboden zwartboek over het sociale werkvoorzieningsbedrijf Delta in Zutphen. Het Zutphense wanbeleid inzake de sociale werkvoorziening van GroenLinks-wethouder Withagen haalde reeds in 2013 de landelijke pers naar aanleiding van een uitzending van het onderzoeksjournalistieke radioprogramma Argos (15-6-13). Vervolgens werden er schriftelijke Kamervragen gesteld (12-7-13). De verantwoordelijke wethouder bleef evenwel gewoon zitten en de gemeente sprak haar volledige vertrouwen uit in de grootverdienende directeur van Delta, Walter Cantrijn. Aangezien de lokale nieuwsmonopolist de Stentor het niet nodig achtte het zwartboek te publiceren, maar alleen kwam met een artikel onder de kop 'Zwartboek Delta zorgt voor onrust bij personeel', een schoolvoorbeeld van het verschijnsel shooting the messenger,*  gebeurt dit thans op deze plaats:

*het zijn natuurlijk juist de feiten die geleid hebben tot de samenstelling van dit 'zwartboek', die het leven van het personeel van Delta tot een hel maakten, en niet het verslag van deze feiten in het zwartboek

Zwartboek Delta

februari 2014

Voorwoord

In 2010 presenteerde het kabinet Rutte I het regeerakkoord

met daarin een veranderingsplan voor de sociale werkplaatsen.

De werkplaatsen moeten op een andere wijze gaan

werken en meer mensen laten doorstromen naar het bedrijfsleven.

Voorts staan de werkplaatsen forse bezuinigingen te

wachten met als gevolg dat op termijn 60.000 plekken in de sociale

werkplaatsen verdwijnen.

Vanaf 2010 bestaat er onrust binnen Delta, het SW-bedrijf

van de gemeenten Zutphen, Lochem, Brummen, Voorst en

Bronckhorst.

Deze onrust neemt sterk toe nadat bekend werd dat de directeur

van Delta op 1 januari 2011 een forse salarisverhoging

ontvangt, terwijl de directeur bij de nieuwjaarsreceptie aangeeft

dat de broekriem binnen Delta bij een ieder aangetrokken

zal moeten worden.

Onrust die maar niet over gaat. Er vinden zelfs demonstraties

plaats.

De mensen op de werkvloer worden zeer slecht geïnformeerd

over de veranderingen die eraan komen. Dat maakt de mensen

erg onzeker.

In de loop der jaren duiken steeds weer en meer situaties op

die niet door de beugel kunnen.

Ook wordt steeds weer gesignaleerd dat afspraken niet worden

nagekomen. De SW-er is een pion geworden die je alle

kanten kan uitschuiven.

Reden om een overzicht te maken van de afgelopen jaren.

Leeswijzer

Om meteen met de deur in huis te vallen, som ik eerst de lijst

van klachten, misstanden en wettelijke overtredingen van

bestuur en directie van Delta op.

Vervolgens zal ik deze toelichten.

Dan beantwoord ik de vraag wat de raad heeft gedaan,

vervolgens de vraag wat afzonderlijke partijen hebben gedaan,

om te eindigen bij conclusies en aanbevelingen.

Bloemlezing van klachten, misstanden en

wettelijke overtredingen door directie Delta,

respectievelijk het bestuur, van 2010 tot heden.

(Alle de door mij gedane constateringen, uitspraken en beschuldigingen zijn te stavenmiddels brieven, documenten, emails, rapportages en getuigenverklaringen.)

1. Traditionele feestdagen zoals Sinterklaas, Kerst

en Oud & Nieuw worden ingaande 2011 tot het

minimum teruggebracht, evenals het budget

voor teambuilding.

2. CAO -overeenkomsten worden structureel

geschonden door werktijdenregelingen op te

stellen, die in strijd zijn met de CAO Wsw.

3. Verlofuren van medewerkers worden niet meer

separaat op een verlofkaart vermeld en dient

bijgehouden te worden door de leidinggevenden

met alle gevolgen van dien.

4. Blokuren (uren die gespaard worden door op

iedere vrijdag een uur langer te werken) worden

op het moment als medewerkers ziek zijn, als

deze uren staan ingepland (m.n. tussen Kerst

en Oud&Nieuw) wél afgeschreven, hetgeen in

strijd wet- en regelgeving is. Medewerkers

dienen zelf aan te geven dat zij deze uren terug

willen hebben.

5. OR (Ondernemingsraad) secretariaat is niet

direct per telefoon te bereiken, alleen via

de telefooncentrale.

6. E-mail van de OR werd een periode afgesloten,

waardoor extern mailverkeer onmogelijk werd.

7. Het briefgeheim werd regelmatig geschonden:

de directie opende de post gericht aan de OR.

8. Onder bedreiging van te nemen andere

maatregelen, wordt de SP-fractievoorzitter,

gesommeerd het Delta-pand te verlaten.

9. Na een jarenlang slepend conflict tussen OR en

bestuurder wordt de ambtelijk secretaris van de

OR via diverse procedures ontslagen.

10. Tijdens dit conflict worden 2 mediation

bureau’s ingehuurd om te bemiddelen.

11. Na het ontslag wordt de ex-secretaris een

zwijggeld overeenkomst voorgelegd.

12. Voorzitter OR is verslaafd en handelt hier ook

naar, met alle zeer onwenselijke en gevaarlijke

gevolgen van dien.

13. Een ernstig voorval (bedreiging en grof verbaal

geweld) heeft plaats gevonden tussen de

voorzitter van de OR en bedrijfsarts.

14. De betrokken bedrijfsarts bleek van de één op

andere dag verdwenen, zonder achterlating van

enig bericht of afmelding aangaande gemaakte

afspraken.

15. OR leden wordt door directie verboden contact

te zoeken met de bedrijfsarts.

16. De directeur van Delta is dermate tevreden

over het functioneren van de voorzitter van de

OR, dat hij deze (ad hoc)een salarisverhoging

wilde geven.

17. De voorzitter van de OR is sinds anderhalf jaar

niet meer woonachtig in Lochem, ook niet in

het woongebied van de GR gemeenten, waar

Delta medewerkers moeten wonen om bij Delta

te kunnen werken.

18. De directeur weigert de rekeningen voor

adviezen aan de OR, uit te betalen, evenals de

rekeningen van adviesbureau’ s zoals SBI.

19. Medewerkers die ziek zijn gaan vaak niet meer

in de ZW, maar worden met behoud van loon

naar huis gestuurd.

20. Hoeveel mensen na detachering nog bij de

werkgever werken, of inmiddels thuis zitten, is

niet bekend.

21. Het zoeken naar vervangende passende werk

plek, ís vaak geen zoeken naar een vervangende

passende werkplek.

22. Discrepantie tussen Delta en het Plein.

23. Bij een afscheid van een ambtenaar wordt een

zaal bij het Volkshuis afgehuurd, waar een

stamppot fuif wordt gehouden, waar de alcohol

rijkelijk vloeit.

24. Als een SW-er zijn afscheid viert wordt in de

kantine een kopje koffie geschonken met een

gebakje en 2 blokjes kaas.

25. Voor de unitmanagers en ambtelijke

assistenten wordt een Nieuwjaars lunch

georganiseerd.

26. Voor de werkvloer, de SW-ers wordt er niets

georganiseerd.

27. Er worden grote bedragen uitgegeven aan

extern aangetrokken personeel.

28. Het Manage-Team (MT) van Delta vergadert

1x per maand een hele dag in Fort

Bronsbergen.

29. Ex-medewerkers van de OR wordt het werken

onmogelijk gemaakt.

30. In het jaarverslag van Delta 2011censureerde

de directeur de passages over de Deltaraad.

Negatieve uitlatingen over de samenwerking

OR en directie werden, zonder overleg,

geschrapt.

31. Job-hoppen.

Toelichting

Ad. 1

Traditionele feestdagen zoals Sinterklaas, Kerst en Oud

& Nieuw worden ingaande december 2011 tot het

minimum teruggebracht, evenals het budget voor

teambuilding.

Genoemde maatregelen dienen gezien te worden als

onderdeel van een ontmoedigingsbeleid.

In voorgaande jaren, waarbij de heer Visser directeur

was, heerste er een sfeer van vertrouwen, waarin de

medewerkers floreerden. De productie was hoog en

de medewerkers werkte er met groot plezier. Er werden

forse winsten geboekt.

Onder leiding van de huidige directeur moest het roer

om. Delta dient een detacheringsbureau te worden.

Al gauw heerst er een sfeer van wantrouwen,

onzekerheid en angst. Sinds het begin van de ombuigingen

ingaande 2011 wordt te weinig gecommuniceerd

over de toekomstige plannen. Dit werkt een

nog grotere druk op de toch al onzekere werknemers

Voortvarend worden mensen al of niet in groepsverband

ondergebracht bij reguliere werkgevers, al of

niet tegen een vergoeding.

Bij de directie leefde de vooronderstelling dat het niet

al te leuk bij Delta moest zijn: en zo werden vanaf

2011 alle festiviteiten rondom de feestdagen afgeschaft

of sterk versoberd.

Dit werd niet aan de werknemers ruim van te voren,

als beleid, voorgelegd, maar op de dag zelf medegedeeld.

Zo kon het gebeuren dat een werknemer weigerde

naar huis te gaan op 5 december: hij was in

afwachting van Sinterklaas, die altijd kwam.

Het budget voor teambuilding werd met meer dan de

helft teruggebracht. Dit leidde tot grote verontwaardiging

en verdriet bij de mensen. “Hun” Delta was er

niet meer.

Verdere ontmoediging bestaat in de sfeer op de afdelingen.

Er wordt gemopperd, geschreeuwd, medewerkers

worden gedreigd met ontslag en uitingen van

wantrouwen, domineren de sfeer.

Onlangs, dd. 19 september 2013 vond er een informatieavond

plaats, waarin alleen de familie en/of

vrienden van de medewerkers waren uitgenodigd. Zij

zelf niet.

De SW medewerkers zelf kregen, naar aanleiding van

het te koop zetten van het Delta-pand eind september

2013, achteraf een briee toegevoegd bij hun

loonstrookje, terwijl een aanzienlijk deel van de medewerkers

analfabeet is. Blijkbaar vindt de directie

het niet noodzakelijk de medewerkers zelf te informeren.

Dat zulk een communicatie de SW medewerkers angstig

en onzeker maakt, werd in een bijeenkomst voor alleen

SW-medewerkers, georganiseerd door de cliëntenraad

Brummen, bevestigd.

Ad. 2

CAO -overeenkomsten worden structureel geschonden

door werktijdenregelingen op te stellen die in strijd met

de CAO Wsw zijn.

Zo worden bijvoorbeeld medewerkers, vanaf zomer

2011, bij onwerkbaar weer op voorhand al gedwongen

verlof op te nemen. Dit is een regel die wordt toegepast

in de CAO Hoveniers maar in strijd is met de

CAO Wsw. Door tussenkomst van de SP wordt deze

misstand rechtgezet.

Ad. 3

Verlofuren van medewerkers worden niet meer separaat

op een verlofkaart vermeld en dienen bijgehouden te worden

door de leidinggevenden met alle gevolgen van dien.

Verlofuren werden voorheen op een verlofkaart automatisch

bijgehouden. Zo konden de werknemers

overzien hoeveel verlofuren zij hadden. Op last van

de directeur is dit ingaande 2011 veranderd en dient

nu de leidinggevende handmatig de verlofuren bij te

houden.

Deze maatregel werkt geen vertrouwen in de hand:

er kunnen makkelijk fouten worden gemaakt, de leidinggevende

krijgt te veel macht, de werknemer verliest

het overzicht en kan benadeeld worden, waarvan

mij voorbeelden zijn gemeld.

Ad. 4

Blokuren worden, op het moment als medewerkers ziek

zijn, als deze uren staan ingepland (m.n. tussen Kerst en

Oud&Nieuw) wél afgeschreven. Medewerkers dienen zelf

aan te geven dat zij deze uren terug willen hebben.

Blokuren zijn uren die gespaard worden door op iedere

vrijdag een uur langer te werken. Deze uren die

meestal tussen Kerst en Oud & Nieuw worden opgenomen,

worden ook afgeschreven als de werknemer

in die tijd ziek is. Dat is tegen de wet- en regelgeving.

Deze fout, tijdens de Kerst periode 2012 ontstaan,

wordt niet via de personeelsafdeling herstelt maar de

werknemer dient zelf een schriftelijk verzoek in te

dienen. Deze (voorbeeld) brief wordt door de P&O

adviseur zelf opgesteld. Ruim 5 maanden later krijgen

de medewerkers dd.17 december 2013 antwoord: afgewezen,

overigens op onjuiste gronden.

Ad. 5

OR (Ondernemingsraad) secretariaat is niet direct per

telefoon te bereiken, alleen via de telefooncentrale.

Vanaf 19 maart 2012 wordt de rechtstreekse buitenlijn

van het OR secretariaat afgenomen en is het secretariaat

alleen nog via de telefooncentrale

bereikbaar. De OR wordt hierover vooraf niet in kennis

gesteld, alleen krijgt de ambtelijk secretaris een

dag later een aangetekend schrijven thuis waarin

staat vermeld dat als sanctie tegen hem, onder de beschuldiging

van slecht werknemerschap, de directe

verbinding van derden met het OR secretariaat alleen

nog via tussenkomst van de telefonist(e) kan plaatsvinden.

Ad. 6,7

E-mail van de OR werd een periode afgesloten, waardoor

extern mailverkeer onmogelijk werd.

Het briefgeheim werd regelmatig geschonden: de directie

opende de post gericht aan de OR.

Evenals het schenden van het briefgeheim werd ook

de post van de advocaat, die de OR bijstond, achter

gehouden. Dit vond plaats vanaf oktober 2011 tot de

komst van de mediators in februari 2012. Overigens,

na het vertrek van de mediators medio juli 2012, werden

deze activiteiten gewoon weer hervat.

Dit waren de drukmiddelen vanuit de directie om de

OR dwars te zitten en hen het werk bijna onmogelijk

te maken. De OR is tot op heden niet direct bereikbaar.

Genoemde zaken zijn bij wet verboden, zowel in de

Wet op de Ondernemersraden

(WOR), als in de grondwet. Deze worden met voeten

getreden.

Ad. 8

Onder bedreiging van te nemen andere maatregelen,

wordt de SP fractievoorzitter, gesommeerd het Deltapand

te verlaten.

Ondergetekende had 12 september 2012 een afspraak

met de OR. Mijns inziens is de directeur niet

bevoegd een derde de toegang te ontzeggen als deze

een afspraak heeft met de OR. Nota bene kwam ik de

resultaten van de landelijke SP-enquête brengen waar

de directeur persoonlijk aan had meegewerkt.

Er sprak zoveel dreiging uit zijn woorden en houding,

dat ik er voor koos, gehoor te geven aan zijn sommatie.

Ad. 9, 10, 11

Na een jarenlang slepend conflict tussen OR en bestuurder

wordt de ambtelijk secretaris van de OR via diverse

procedures ontslagen.

Tijdens dit conflict worden 2 mediation bureau’s ingehuurd

om te bemiddelen.

Na het ontslag wordt de ex-secretaris een zwijggeld overeenkomst

voorgelegd.

Sinds 2010 is de relatie tussen directie en de OR problematisch

slecht te noemen. Dit manifesteerde zich

speciaal tussen de directeur en de (ambtelijk) secretaris.

De secretaris die ruim 22 jaar bij Delta werkzaam

was, is zeer goed op de hoogte van wetsartikelen van

de OR (WOR) en stelde zich, samen met de andere

OR leden, te weer tegen de soms onrechtmatige en/of

onwenselijke voorstellen en ongeoorloofde schendingen

van de rechten en CAO van de SW medewerkers.

Kort gezegd kan opgemerkt worden dat het verweer

dat de secretaris heeft gevoerd tegen dit beleid, hem

duur is komen te staan: na een vruchteloze periode

van mediation vanuit twee bureaus, welke gezamenlijk

optraden, is een ontslagprocedure gestart, met als

gevolg dat de secretaris per 1 februari 2013 is ontslagen.

Reden dat er twee mediators, in dienst werden genomen

lag aan het feit dat de directeur een, aan hem,

bekende niet geregistreerde c.q. officiële mediator

wilde inhuren. Aldus een niet onafhankelijke partij.

Daar de directeur niet overtuigd kon worden over

deze ongelijkheid, heeft de OR er voor gekozen een

tweede mediator aan te stellen, om de onafhankelijkheid

enigszins te waarborgen. De mediation vond

plaats tussen februari 2012 tot medio juli 2012.

In verband met het ontslag van de ambtelijk secretaris,

dient het volgende te worden toegevoegd: in de

veronderstelling dat de betrokkene werkloos zou worden,

werd hem een regeling aangeboden waarin de

WW tot 100% zou worden aangevuld als hij zijn

mond zou houden over de gang van zaken binnen

Delta, met een boete van € 5000,00 per overtreding

en € 1000,00 per dag, zolang deze overtreding voort

duurt. Men noemt dit zwijggeld .

Het college van de gemeente Zutphen, de verantwoordelijke

wethouder is voorzitter van het bestuur

van Delta, antwoordt, op schriftelijke vragen van de

SP, hierover dat de ontslagprocedure is verlopen volgens

daartoe geldende wettelijke voorschriften en

fatsoenlijke omgangsvormen. Zij ontkent de samenhang

tussen OR lid en ontslag.

Ad. 12

Voorzitter OR is verslaafd (alcohol) en handelt hier ook

naar, met alle zeer onwenselijke en gevaarlijke gevolgen

van dien.

Bij iedereen (medewerkers, OR,directie, bestuur) is

bekend dat de voorzitter van de OR verslaafd is aan

alcohol. Dat uit zich, zoals gebruikelijk is met deze

problematiek, in labiliteit, makkelijk beïnvloedbaar

en sterke stemmingswisselingen. Deze kunnen vaak

heftig zijn.

Ad. 13

Een ernstig voorval (bedreiging en grof verbaal geweld)

heeft plaats gevonden tussen de voorzitter van de OR en

bedrijfsarts.

Het voorval is opgenomen in het register Agressie

meldingen 2012 van Delta.

Ad.14,15

De betrokken bedrijfsarts bleek van de één op andere dag

verdwenen, zonder achterlating van enig bericht of afmelding

aangaande gemaakte afspraken.

OR leden wordt door directie verboden contact te zoeken

met de bedrijfsarts.

Een verklaring, een reden van haar vertrek in september

2012 is nooit gegeven. Ook vragen aan de wethouder

leverde niets op.

Zij stond bekend als een toegewijd en integer persoon.

Een veilige haven voor de medewerkers. Dat zij

plotseling weg was had een grote impact .

Dat de OR werd verboden om contact op te nemen

Zwartboek Delta, februari 2014 Pagina 4.

met de bedrijfsarts is in strijd met het bestaande

ARBO contract.

Ad.16, 17

De directeur van Delta is dermate tevreden over het functioneren

van de voorzitter van de OR, dat hij deze (ad

hoc)een salarisverhoging wilde geven.

De voorzitter van de OR is sinds anderhalf jaar niet meer

woonachtig in Lochem, ook niet in het woongebied van

de GR gemeenten, waar Delta medewerkers moeten

wonen om bij Delta te kunnen werken.

Omdat de voorzitter van de OR zo goed te beïnvloeden

is, is de directeur heel tevreden over zijn functioneren,

in tegenstelling met hetgeen in het rapport

van de mediators staat vermeld. Daarin staat de voorzitter

ongeschikt is voor zijn functie.

Dat „zomaar” een promotie werd gegeven, zonder

ook maar één gekwalificeerd functioneringsgesprek,

ging de unitmanager te ver.

Bovendien wordt stilzwijgend voorbij gegaan aan het

feit, dat op 28 september 2012 op de zolder van de

woning van de OR voorzitter een hennepkwekerij

wordt opgerold door de BOB (Buurt Onderhoud Beheer

Lochem). Sindsdien woont betrokkene in Apeldoorn.

Oogluikend wordt toegestaan dat deze werknemer bij

Delta werkt. Immers, hij woont niet in het gebied

waar een werknemer van Delta moet wonen.

Ad. 18

De directeur weigert de rekeningen voor adviezen aan de

OR, uit te betalen, evenals de rekeningen van

adviesbureau’ s zoals SBI.

De betreffende advocaat heeft bijna een jaar lang

moeten wachten voordat de rekening werd betaald.

Na overleg met de voorzitter van het dagelijks bestuur,

wethouder van Zutphen, tevens voorzitter van

het bestuur, beloofde de directeur wel te betalen, met

de voorwaarde dat de OR direct zou stoppen met het

inschakelen van deze advocaat. Hiermee ging de Deltaraad

niet akkoord.

De bestuurder stapte naar de „Bedrijfscommissie

zorg, welzijn, sociaal culturele sectoren” en haalde

bakzeil : van deze geschillencommissie moest de directeur

alsnog betalen. Uiteindelijk eind januari 2013

werden alle openstaande facturen betaald. Een bescheiden

bedrag van € 12.000,— in tegenstelling tot

de € 75.000,— van de advocaat van de directeur.

(ruim 6x zoveel).

Het SBI schreef een vernietigend rapport over de reorganisatieplannen

van Delta. Ook vermelde het bureau

dat de OR niet serieus genomen wordt en dat

geprobeerd wordt de OR te omzeilen. Ook dit werd

bestraft met een maanden lange (ruime 5 maanden)

vertraging om de rekening te betalen.

Ad. 19

Medewerkers die ziek zijn gaan vaak niet meer in

de ZW, maar worden met behoud van loon naar

huis gestuurd.

Omdat er veel onzekerheden bestaan, is er een hoog

ziekteverzuim. Om een positiever beeld van de cijfers

te krijgen, worden sinds eind 2012 meerdere zieke

medewerkers „gewoon” naar huis gestuurd, zonder

ziekmelding.

Info bij de wethouder leverde een verbijsterde blik op

en een alomvattend stilzwijgen.

Desgevraagd gaat haar verantwoordelijkheid over het

grote geheel en niet over de peanuts die op de werkvloer

plaats vinden.

Ad. 20

Hoeveel mensen na detachering nog bij de werkgever werken,

of inmiddels thuis zitten, is niet bekend.

Het bijzondere feit doet zich voor dat niet wordt bijgehouden

of detacheringen uiteindelijk wel of niet geslaagd

zijn. Zicht hoe het werkelijk gaat met de SW

medewerkers is er niet. Het enige doel lijkt om zoveel

mogelijk SW medewerkers uit het bestand te kunnen

schrappen.

Ad.21

Het zoeken naar vervangende passende werkplek, ìs geen

zoeken naar een vervangende passende werkplek.

De suggestie wordt gewekt dat medewerkers waarvan

b.v. de werkplaats wordt gesloten in overleg met de

betrokkenen, naar een passende vervangende werkplek

wordt gezocht.

Veel meldingen kwamen er binnen dat er van overleg

geen sprake is en er een brief op de deurmat viel, met

de vermelding waar en hoe laat men zich diende te

melden bij de nieuwe werkplek. Wil je dit niet, dan

wordt er gedreigd met ontslag. Dat dit niet mogelijk

is, is bij de werknemers vaak niet bekend.

Deze uitspraken voeden de angstcultuur.

Ad. 22

Discrepantie tussen Delta en het Plein.

Delta en Plein hanteren verschillende uitgangspunten:

Delta wil zijn medewerkers kwijt, hetzij door detachering,

maar ook door af te laten keuren of „weg

te schrijven” naar de dagbesteding de zg. Ondergrens.

Het Plein wil de betrokkene aan het werk helpen.

Zo kan het gebeuren dat een medewerker door Delta

eind 2013 dringend wordt aangeraden zich bij het

UWV te laten afkeuren (kosten €100,— voor eigen

rekening) en door het Plein aan het werk wordt gezet.

Betrokkenen raken in de knel.

Ad. 23, 24, 25, 26

Bij een afscheid van een ambtenaar wordt een zaal bij het

Volkshuis afgehuurd, waar een stamppot fuif wordt gehouden,

waar de alcohol rijkelijk vloeit.

Als een SW-er zijn afscheid viert wordt in de kantine een

kopje koffie geschonken met een gebakje en 2 blokjes kaas.

Voor de unitmanagers en ambtelijke assistenten wordt

een Nieuwjaars lunch georganiseerd. (2014)

Voor de werkvloer, de SW medewerkers wordt er niets georganiseerd.

Bijzonder is dat in het Volkshuis bij deze gelegenheden

alcohol wordt geschonken. Eén van de doelstellingen

van het Volkshuis is dat er géén alcohol wordt

geserveerd.

Het onderscheid tussen een ambtenaar binnen Delta

of een SW medewerker is opmerkelijk. Veel medewerkers

klagen hierover en voelen zich weggezet.

Vergeten wordt dat de ambtenaren, het management

en andere werknemers dankzij de SW medewerkers,

een goed betaalde baan hebben.

Dat alle vieringen voor de SW medewerkers worden

wegbezuinigd of geminimaliseerd maar bij de andere

werknemers „het er goed van wordt genomen”, bevestigd

dit..

Zo werd er dit jaar op 7 januari 2014 een Nieuwjaarslunch

georganiseerd voor (uitsluitend) ambtelijke

medewerkers ongeacht hun functie. Opmerkelijk was

dat de ambtelijk

assistenten wel uitgenodigd worden en de SW assistenten

welke precies dezelfde functie

uitoefenen niet welkom zijn!

Ad. 27

Er worden grote bedragen uitgegeven aan extern

aangetrokken personeel.

Maandelijkse salarisbetalingen van € 8.500,— voor

2,5 dag per week werk, is geen uitzondering.

In 2012 werd er ruim € 227.000,— aan adviseurskosten

uitgegeven. Tel daarbij de advocaat kosten van

€ 75.000,— bij op, dan kom je op een bedrag van

ruim € 300.000,—.

Even ter vergelijking: de advocaatskosten van de OR

bedroegen over dezelfde periode € 12.000,—.

Ad. 28

Het Manage-Team (MT) van Delta vergaderd 1x per

maand een hele dag in Fort Bronsbergen.

Sinds 2011 vergadert het MT, 1x per maand, een hele

dag in Fort Bronsbergen, incl. lunch en diner.

Op alle terreinen van SW medewerkers wordt er op

alle fronten stevig bezuinigd. Dat het MT door blijft

gaan om extra kosten voor vergaderingen te maken,

anders dan de eigen uitstekende (in 2010 geheel gerenoveerde

) vergaderruimten waarover Delta beschikt,

is niet te verantwoorden.

Het onderscheid tussen directie en SW-medewerkers

is direct zichtbaar.

Ad. 29

Ex OR leden worden het werken onmogelijk gemaakt.

Deze werknemers die in de voorgaande ORperiode,

een kritische houding hadden, worden nu het

werken onmogelijk gemaakt. Zij worden boventallig

verklaard, genegeerd en in hun werk dermate gedwarsboomd

dat zij nu ziek thuis zitten.

Wegens nog strengere repressie durven zij zich niet

d.m.v. voorbeelden bekend te maken.

Ad. 30

In het jaarverslag van Delta 2011 censureerde de

directeur de passages over de Deltaraad: negatieve

uitlatingen over de samenwerking OR en directie

werden, zonder overleg, geschrapt.

Ook dit gegeven kan onder het kopje „onoorbaar gedrag”

worden geschaard.

Opvallend is dat juist de mediator welke door de directeur

is voorgedragen, aangeeft dat dit onacceptabel

is en eist dat de bestuurder dit terugdraait. De

directeur legt deze eis naast zich neer.

Ad. 31

Jobhoppen

Drie stafmedewerkers werken in het SW- bedrijf

DCW in Enschede. Eén van hen begint een eigen bedrijf

(bedrijf X) waarin 3 units worden ondergebracht,

te weten: hoveniers, catering en schoonmaak.

Eèn van de 2 overige stafmedewerkers start begin

2010 bij Delta als bedrijfsmanager en MT (Management

Team lid), met een contract van 3 jaar.

Een klein jaar later komt het andere staflid ook vanuit

Enschede (DCW) vanuit haar eigen organisatiebureau

naar Zutphen (Delta) als manager Pz en MT lid. Beiden

detacheren een zeer groot aantal SW medewerkers

naar het bedrijf X.

Het laatstgenoemde M.T. lid ontvangt als ‘extern ingehuurde’

maandelijks voor 2,5 dag werken exhorbitante

bedragen. Zie onder nr. 27.

Deze manager Pz gaat eind 2012 2,5 dag werken bij

Wedeo, SW Doetinchem. Medio april/mei 2014 gaat

ze hier fulltime werken en vertrekt bij Delta.

In september 2013 begint ook de bedrijfsmanager

voor halve dagen per week te werken bij Wedeo en

sinds januari 2014 is ze hier fulltime gaan werken en

is vertrokken bij Delta.

Naast DCW en Delta worden sedert de komst van bovengenoemde

managers ook vanuit Wedeo, SW in

Doetinchem, grote aantallen SW medewerkers gedetacheerd

naar het bedrijf X.

In hoeverre hier sprake is van (mis)management

(eigen belangen!) dient nader onderzocht te worden.

Wat heeft de Raad gedaan om genoemde

misstanden aan de kaak te stellen en/of de

omstandigheden te verbeteren?

Een kort antwoord volstaat op deze vraag. Niets!

Dat komt door de volgende reden: Delta valt onder

een Gemeenschappelijke Regeling, kort gezegd GR.

In deze GR zijn de gemeenten van Brummen, Bronckhorst,

Lochem, Voorst en Zutphen aangesloten.

Het algemeen bestuur van Delta bestaat uit de wethouders

van de aangesloten gemeenten. De wethouder

van Zutphen is tevens voorzitter.

Het dagelijks bestuur bestaat uit de directeur, het MT

en de voorzitter.

Zij zijn betrokken bij de beleidsvaststelling, de uitvoering

én verantwoording.

De gemeenteraden zijn op hoofdlijnen betrokken bij

de sturing en controle en betreft alleen de begroting.

Over de uitvoering, de daadwerkelijke gang van

zaken, het beleid en de manier waarop, heeft de raad

niets te zeggen. Daadwerkelijke controle of invloed

op het beleid ontbreekt. De raad op afstand.

Het algemeen bestuur, die wel deze bevoegdheden

hebben, dienen 10x per jaar te vergaderen. Blijkbaar

nemen zij hun verantwoordelijkheden niet al te serieus,

daar zij de afgelopen jaren slechts 2 à 3 x per jaar

hebben vergaderd.

Wat er ook aan klachten komen van werknemers of

de OR zij kijken weg. (Schriftelijke)vragen van de SP

worden niet of niet volledig beantwoord of worden

ontkend.

Zo kan de directeur ongestoord zijn gang gaan, zonder

controle. Als de grond iets te heet onder zijn voeten

wordt, is hij gewoon weken, respectievelijk

maanden afwezig en verdwijnt al of niet in de ziektewet.

Een uitgebreid onderzoek van de rekenkamer van de

gemeenten Brummen en Voorst, heeft de onmacht

van de gemeenteraden helder en duidelijk omschreven.

Dit onderzoek is overigens niet verspreid onder

de betreffende gemeenten en er is ook niets mee gedaan.

Dit onderzoek is via via in mijn mailbox terecht gekomen.

Ook Raadslid.nu heeft een onderzoek over deze materie

gehouden en stelt dat „het toenemend aantal gemeenschappelijke

regelingen een bedreiging is voor

de lokale democratie”.

Hebben afzonderlijke partijen acties ondernomen om

misstanden aan de kaak te stellen en/of de omstandigheden

te verbeteren?

Ja, de SP heeft zich jaren lang met de problematiek

bezig gehouden. In eerste instantie deed de PvdA

mee, maar haakte al snel af.

Herhaaldelijk heeft de SP schriftelijke vragen gesteld

aan het college aan het college gesteld op 2 november

2011, 26 maart 2012, 21mei 2013, 8 augustus 2013

en 22 augustus 2013 over misstanden, zoals b.v. de

hoge gage bij externe inhuur, het ontmoedigingsbeleid

voor de medewerkers, detacheringen, zwijggeld.

Deze vragen werden o.g.v. de genoemde Gemeen-

schappelijke Regeling onvolledig, onjuist of niet beantwoord,

of ontkend.

Het radio onderzoeksprogramma ARGOS heeft ook

aandacht besteed aan de omstandigheden binnen

Delta. Dat resulteerde in grote commotie binnen de

partijen en het college en bestuur haastte zich om

alles te ontkennen, door te zeggen dat het allemaal

te eenzijdig belicht werd. Er ontstond een krantenartikelen

dialoog waarin uitspraken van de wethouder

meteen werden weerlegd en bleek het tegendeel: het

ging in het geheel niet goed.

De SP Tweede Kamer stelde in juli 2013 vragen aan

de staatssecretaris om opheldering. De staatssecretaris

wendt zich tot het college en de antwoorden bevatten

weer dezelfde ontkenningen en onwaarheden

en alles blijft zoals het was. In dit verband wordt er

voorbij gegaan, dat de kamer verkeerd is geïnformeerd.

Wel staat Delta onder regie en financieel toezicht van

de gemeenten. Het bestuur zegt de ontwikkelingen

binnen Delta kritisch te volgen.

Ook heeft de SP, op grond van de onrust, verschillende

forumvergaderingen belegd.

Deze fora hebben nergens toe geleid. De coalitiepartijen

(GroenLinks, PvdA, D66 en Stadspartij) gingen

dwars voor de wethouder liggen. Dat betekent dat

waar het over moest gaan, de omstandigheden binnen

Delta, niet aan de orde kwamen. De oppositie

partijen (Stadsbelang, Christen Unie, CDA, VVD Burgerbelang)

hebben stellige, relevante informatieve en

kritische vragen gesteld. Beantwoording bleek niet

mogelijk. De eerste vergadering eindigde dan ook in

totale wanorde en chaos.

De tweede vergadering weigerde het college om in te

gaan dan wel antwoord te geven op gestelde vragen.

Bij de laatste vergadering over de zienswijze t.a.v. de

begroting 2014, werd de SP geweigerd om überhaupt

vragen te stellen.

Conclusie

In het algemeen concludeer ik dat een gemeenschappelijke

regeling een draak van een regeling is, waarbij

de raad op afstand staat en geen bevoegdheden heeft

over het inhoudelijke beleid.

Daardoor kan de directeur met zijn MT doen en laten

wat hij wil. Er is geen enkele controle. Heeft de directeur

de vrije hand. Kunnen al zijn dictatoriale neigingen

ten volle worden uitgeleefd.

Een ieder die niet voor is, is tegen hem en zal daar

onder leiden en lijden. Wie betaalt, bepaalt, is zijn slogan.

Een enorme angstcultuur is ontstaan.

Mensen die kritisch zijn worden benadeeld, weggezet,

ontslagen. Denk aan de advocaat, de onderzoeksbureaus,

de SW-er, de bedrijfsarts en de ambtelijk

secretaris.

Mensen die voor hem zijn, komen in het gevlei en zijn

totaal afhankelijk. Denk aan de genoemde externen

en advocaat met hun buitenproportionele gages. De

voorzitter van de OR die o.a. door zijn verslaving volledig

incapabel is voor de functie en niet eens bij

Delta mag werken, maar toch in het zadel wordt gehouden,

waarbij zijn crimineel gedrag (hennepkwekerij)

wordt getolereerd.

Benadeling voor de SW medewerker is aan de orde

van de dag evenals de bevoordeling van de managers

en de ambtenaren.

Tevens wordt op diverse terreinen de wet overtreden.

Wordt er gefraudeerd, worden ontoelaatbare situaties

verdraaid voor de buitenwacht, worden er onwaarheden

gesproken, worden SW-ers benadeeld, geïntimideerd

en essentiële informatie achtergehouden.

Het gebrek aan informatie en communicatie is dan

ook fnuikend en wordt als een groot gemis ervaren

en bron tot grote onrust.

Het bestuur gaat niet in op de diverse klachten die

door de jaren heen worden geuit. Het gaat hen om het

grotere geheel. De „kleinere misstanden” worden niet

belangrijk gevonden, ook al wordt de wet overtreden.

Het gaat zover dat de 2e Kamer foutief en onvolledig

is geïnformeerd.

Of het beleid effectief is, de SW medewerker daadwerkelijk

aan het werk is na zijn detachering, wordt

niet bijgehouden.

Dit alles heeft voor de betrokken kwetsbare werknemers

grote gevolgen. Zij zitten in de hoek waar de

klappen vallen en kunnen zich niet verweren. Want

als je al je mond open durft te doen, wordt er gedreigd

met ontslag.

De voorzitter van de OR wordt in dienst gehouden

ondanks dat hij niet in de regio woont. Hij is ongeschikt

voor de functie o.a.wegens zijn verslaving. Een

traject onderzoeken via de bedrijfsarts om wat aan

de problematiek te doen, zou toch tot de mogelijkheden

kunnen behoren, maar wordt niet overwogen.

Ten onrechte afgeschreven blokuren wegens ziekte

worden onterecht niet nabetaald op grond van veranderde

wetgeving aangaande verlofuren. Zo worden

de Sw medewerkers grof benadeeld, want de externe

MT- er weet terdege het verschil en het onderscheid

tussen verlofuren en blokuren. De SW-medewerker

weet dat niet.

Degene die de SW-medewerkers met raad en daad bij

kon staan is ontslagen: ze staan alleen.

Leden van de nieuwe OR die de belangen moeten behartigen

van de SW medewerkers, dansen nu naar de

pijpen van de directeur.

Aanbevelingen

1. De directeur, dient per direct ontslagen

te worden.

2. Alle betrokken wethouders van de aangesloten

gemeenten dienen af te treden.

3. Verplichte jaarlijkse verantwoordingsbijeenkomsten

in de gemeenteraden, zowel op de

inhoud als op de financiën.

4. In het bestuur van GR Delta dienen raadsleden

te worden opgenomen.

5. Er dient afstemming met andere deelnemende

gemeente en cliëntenraden plaats te vinden.

6. Een diepgravend onderzoek naar de gang van

zaken, zowel inhoudelijk als financieel, door

een onafhankelijke partij, rekenkamer?, waarbij

een mogelijk strafrechtelijk onderzoek niet zal

worden geschuwd.

7. Ook het jophoppen dient meegenomen te

worden in het onderzoek.

Nawoord

19 maart 2014 heb ik 4 jaar mijn functie als volksvertegenwoordiger

vervuld.

De eerste drie en een half jaar als fractievoorzitter

van de SP. Het laatste half jaar als fractievoorzitter

van Lijst Lilian.

Een conflict met de toenmalige voorzitter was niet op

te lossen en werd dermate onwerkbaar dat ik mij genoodzaakt

voelde op eigen kracht verder te gaan.

Mijn zetel terug te geven aan de SP was voor mij geen

optie, daar ik nog een klus te klaren had: dit voorliggende

Zwartboek.

Ik heb genoemde jaren o.a. mijn best gedaan genoemde

misstanden aan de orde te stellen met als

doel dat er veranderingen ten goede voor de SW medewerkers

zou komen. Dat is mij niet gelukt.

Dit zwartboek is het laatste wat ik voor de medewerkers

kan doen, met de hoop dat nu het topje van de

ijsberg keurig op een rijtje staat, er aandacht komt en

er wèl wat gaat veranderen.

Ik hoor nog steeds de wanhopige stemmen door de

telefoon, bij huisbezoek de radeloze blikken en het

verdriet in hun ogen, hun onmacht. Ik zal het nooit

vergeten, inclusief mijn eigen onmacht.

Lilian Steenvoort

Fractievoorzitter Lijst Lilian

Februari 2014

Hier ook de link naar de uitzending van Argos van juni 2013:

http://www.radio1.nl/item/142446-Onrust%20in%20de%20sociale%20werkplaats.html


                                                             ***


Samen met het zwartboek diende mevrouw Steenvoort een motie in, waarin ze onder meer opriep tot een onafhankelijk onderzoek, en die op 10 maart in de gemeenteraad werd besproken. Toen daarbij bleek dat deze motie op onvoldoende steun in de raad kon rekenen, onder meer doordat de grote PvdA-fractie haar mening (weer eens) bleek te hebben herzien, koos de indienster er, diep teleurgesteld, voor haar motie dan maar in te trekken. 

Inmiddels zijn het zwartboek en de bijbehorende motie ook - in de oorspronkelijke opmaak - te vinden op de website van de Zutphense gemeenteraad:

http://raad.zutphen.nl/vergaderstukken/motie/motie-vermeende-treurige-gang-van-zaken-delta