SP benoemt als enige de naaktheid van de keizer

Afgelopen vrijdag (27-6-14) stond in het Parool* een artikel van het Amsterdamse PvdA-raadslid
Boutkan, waarin deze zich verontwaardigd betoont over het gebruik door de SP van de term ‘dwangarbeid’ voor de verplichte tewerkstelling die bijstandsgerechtigden in Nederland en ook in Amsterdam de laatste jaren weer wordt opgelegd. Iets dat tot het aantreden van de neoliberale kabinetten Balkenende en Rutte sinds de werkverschaffing in de jaren ’30 in Nederland niet meer was voorgekomen.

Boutkan vindt het ‘schandalig en verwerpelijk’ dat de SP verplichte tewerkstelling van bijstandsgerechtigden ‘systematische categoriseert als dwangarbeid’. ‘Verplichte of gedwongen arbeid’ zijn evenwel in internationale, ook door Nederland geratificeerde, mensenrechtenverdragen verboden. ‘Schandalig en verwerpelijk’ zou het dus zijn deze werkelijkheid te ontkennen, zoals Boutkan, de hele PvdA en vrijwel alle andere - eveneens tot het neoliberalisme bekeerde - politieke partijen doen, die deze nieuwe kleren van de keizer nog steeds blijven toejuichen en het jongetje dat roept dat de keizer in zijn blootje loopt, willen bestraffen.

Inderdaad ‘ligt’, in de woorden van Boutkan, ook ‘de directe associatie met ‘slavenarbeid’, ‘Arbeitseinsatz’ en Noord-Koreaanse werkkampen voor de hand’. Lees de artikelen over de gang van zaken bij de dwangarbeidcentra aan de Laarderhoogweg en het voormalige militaire Hembrugterrein er maar eens op na, waar bijstandsontvangers onder sadistische ‘werkmeesters’ onbeschermd worden blootgesteld aan asbest, resten van wapens en explosieven en mogelijk zelfs van mosterdgas.

Maar zelfs al zouden de arbeidsomstandigheden minder onmenselijk zijn: gedwongen tewerkstelling van ontvangers van bijstand, het laatste sociale vangnet, is in elk beschaafd land waar de ‘rule of law’ heerst uit den boze. Dat een (voormalig) sociaal democratische partij als de PvdA dat sinds het ‘afschudden van haar ideologische veren’ en haar neoliberale koers onder Wim Kok niet meer vindt, verklaart ook haar enorme verlies aan stemmen bij de vorige verkiezingen en het feit dat de SP sindsdien de sociaal democratische erfenis bewaakt.

Curieus in het betoog van Boutkan is de verwijzing naar zijn grootvader, die hij prijst vanwege het feit dat hij er tijdens WOII ‘alles aan heeft gedaan om niet te werk gesteld te worden in Duitsland’. Dat niet een bezettingsmacht maar hun eigen overheid de huidige bijstandsgerechtigden onder dwang te werk stelt, vindt hij niettemin prima. Hoe grote tegenstrijdigheden kan één brein bevatten?

Ik hoop in ieder geval van harte dat bij de SP, die in de recente coalitie-onderhandelingen in Amsterdam de afschaffing van de ‘tegenprestatie’ voor een uitkering heeft binnengehaald, de oproep van Boutkan eenzelfde ideologisch verraad te plegen als dat wat de ondergang van de PvdA heeft veroorzaakt, op dorre steengrond valt.

Verder verwijs ik naar een eerder artikel over deze problematiek van mijn hand, dat onder de titel Goedpraters van Nederlandse mensenrechtenschendingen onder meer te vinden is op de website Sargasso:

http://sargasso.nl/goedpraters-van-nederlandse-mensenrechtenschendingen/

* http://www.pvdaamsterdam.nl/algemeen/2014/06/stopt-de-sp-in-het-college-wel-met-de-term-dwangarbeid/