Het is dat een dappere co-assistente aan de bel trok, anders
had die euthanasiaste huisarts Tromp uit het Noord-Hollandse Tuitjenhorn
waarschijnlijk nog lange tijd ongestoord patiënten ‘naar’, zoals hij het
noemde, ‘de lieve heer’ kunnen ‘helpen’, bij wie hij inmiddels door eigen hand ook
zelf zijn opwachting heeft gemaakt.
De huisarts in kwestie heeft voor de ogen van de hem toegewezen
co-assistent een terminaal zieke patiënt, ondanks het feit dat deze zijn eerdere
euthanasieverzoek had herroepen en uiteindelijk had gekozen voor ‘palliatieve
sedatie’, onvoorstelbaar grote, illegale, doses morfine en dormicum (een
slaapmiddel) ingespoten, zijn stagiaire daarbij min of meer pressend tot
medeplichtigheid. Ze mocht er niets over vertellen aan haar opleiders in het Amsterdams
Medisch Centrum (AMC). Palliatieve sedatie vond hij teveel papieren rompslomp, en
de vergelijkenderwijs toch al zeer liberale Nederlandse euthanasiewet te
omslachtig. Deze of vergelijkbare dingen (het toedienen van helium en zelfs een
plastic zak over het hoofd trekken) deed hij altijd in dit soort situaties en ‘als
je het niet zo doet was je’ volgens Tromp ‘een lapzwans’. Na de snelle dood van
de patiënt maakte de joviale huisarts met de co-assistente, tegen haar wens, het triomfantelijke handgebaar
dat bekend staat als de high five.
Dat een dergelijke gang van zaken in een huisartsenpraktijk in
de openbaarheid komt, was een kwestie van tijd in een land waar al decennia
lang vrijwel non stop propaganda wordt gemaakt voor een zo vrij
mogelijke euthanasiepraktijk, tegenstanders daarvan systematisch niet aan het
woord worden gelaten, de kritiek die het VN-mensenrechtencomité al in 2001 leverde
op het gebrek aan bescherming van het leven in de Nederlandse euthanasiewet
door opeenvolgende regeringen zelfgenoegzaam wordt afgewezen en de
criteria voor euthanasie nog steeds verder worden opgerekt.
Dat praktijken als in Tuitjenhorn geen uitzondering maar
veeleer regel zijn, bleek ook uit de uitzending van Nieuwsuur van 24 oktober
jl. , waarin een huisarts uit het Drentse Nijeveen verklaarde dat de
handelwijze van zijn Noord-Hollandse collega helemaal niet zo bijzonder is, dat
hij die zelf ook volgt, en dat men in een stervenssituatie vaak gewoon geen
tijd heeft om volgens de regels te handelen. Een verpleegkundige in dezelfde
uitzending schatte dat 80% van de huisartsen net zo handelt als Tromp. Deze
werd door de presentatrice van het programma, zonder nadere motivering, ook nog
een ‘zeer gerespecteerde huisarts’ genoemd en een collega-dokter verklaarde
nadrukkelijk dat aan Tromps zuivere bedoelingen vooral niet getwijfeld moest
worden.
Hetzelfde verklaarde de rechtbank Zutphen in de ongeveer terzelfder
tijd spelende affaire Heringa, waarin een man die zijn oude pleegmoeder, die
‘der dagen zat’ was, hielp bij zelfmoord door gifpillen voor haar te verzamelen
en wel schuldig werd bevonden, maar geen straf kreeg opgelegd. Ook hij zou
volgens de rechter immers hebben gehandeld uit naastenliefde en zuivere
bedoelingen. Een rechter moet in een rechtsstaat echter oordelen of iemand al
dan niet in overeenstemming met de wet heeft gehandeld, niet over de vraag uit
welke motieven hij dit heeft gedaan (als hij dat al zou kunnen, want wie is in
staat de motieven van een ander volledig te doorgronden). Wie zegt dat een
belangrijk motief voor Heringa ook niet is geweest dat hij de kans schoon zag
nu eens lekker landelijke bekendheid voor zichzelf te verwerven met zijn daad,
die hij immers ook uitvoerig documenteerde en voor het vertellen waarover hij alle
talkshows afliep die bereid waren hem te ontvangen?
Ook aan bijval van het grote publiek hebben onze
euthanasiehelden immers geen gebrek. Terwijl het AMC waarvan de co-assistente
afkomstig is, hate-mail ontvangt, en huisartsen laten weten geen prijs meer te
stellen op stagiairs van dat ziekenhuis, kan men in sociale media lezen dat de dokter
uit Tuitjenhorn een standbeeld verdient, en is de vrouw van de ‘naar de lieve
heer geholpen’ patiënt de dokter dankbaar. Voor moederdoder Heringa werd bij zijn
aankomst bij de rechtbank - huiveringwekkenderwijs - door omstanders luid en langdurig geapplaudiseerd, zoals te zien en te horen valt op het filmpje dat de plaatselijke Stentor
op YouTube geplaatst heeft van die gebeurtenis.*
En uitgerekend nu - na deze gebeurtenissen, en bovendien in
een tijd waarin zwaar op zorg wordt bezuinigd en de samenleving steeds sterker
gericht is op productiviteit, participatie en economisch nut, waardoor ouderen
en zieken zich langzaamaan een last voor de samenleving kunnen voelen en
sociale druk ervaren om daarom maar om een ‘vrijwillige’ dood te vragen - wil minister Schippers van Volksgezondheid,
als een waardig opvolgster van Els -het is volbracht- Borst van Dood66, laten onderzoeken of
de regels rond euthanasie niet nog verder moeten worden verruimd.
De lobby van Magere Hein blijft in Nederland onverminderd
actief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten