dinsdag 27 september 2016

Jesse Klaver, maak excuses voor je voorgangers




GroenLinks heeft zich onder Femke Halsema nog bekeerd tot het neoliberalisme. Hoe geloofwaardig kan deze partij nu dan weer kiezen voor ‘klassiek linkse thema’s’?

Louis van Overbeek

GroenLinks onder Jesse Klaver lijkt een koerswijziging te hebben gemaakt. Nadat GroenLinks - een fusie van vier kleine linkse partijen - zich in navolging van vrijwel alle andere politieke partijen onder leiding van de dames Halsema en Sap onder een modieus ‘afschudden van zijn ideologische veren’ had bekeerd tot het (door Klaver inmiddels tot ‘economisme’ omgedoopte) neoliberalisme, verklaart de nieuwe lijsttrekker immers weer te kiezen voor ‘klassiek linkse thema’s’ als de strijd tegen de toenemende ongelijkheid in de samenleving. In die context nodigde hij de Franse econoom Piketty uit in de Tweede Kamer.

Klaver is een jonge, welbespraakte, mediagenieke figuur die veel kiezers aanspreekt. Met zijn aanstekelijke, bijna Obamiaanse, enthousiasme kan hij wellicht mogelijk maken wat in landen in Zuid-Europa (Syriza, Prodemos), in de VS (Bernie Sanders) en in het VK (Jeremy Corbin) ook is gelukt: het met een onvervalst sociaal-democratisch geluid met name jonge, idealistische kiezers een alternatief bieden voor de lokroep van het nationalistische en xenofobe populisme, die ook hier steeds luider wordt, en het neoliberalisme, dat overal de sociale zekerheid heeft uitgekleed. Ook Nederland houdt het al decennia in zijn technocratische greep en heeft het zozeer gedepolitiseerd, dat bijvoorbeeld VVD-premier Rutte bij de van oudsher eerder als links dan als rechts georiënteerd bekend staande VPRO in het programma Zomergasten twee weken voor Prinsjesdag en bij aanvang van de verkiezingsperiode een hele avond campagne mocht voeren.

Maar voordat Klaver deze rol kan gaan spelen is het wel noodzakelijk dat hij eerst een daad van vertrouwen stelt, zonder welke de linkse kiezer moeilijk zal kunnen geloven dat de woorden van de nieuwe lijsttrekker van een partij die kort geleden zelf nog een overtuigde bekeerling van het neoliberalisme bleek te zijn, geen holle frasen zijn en zijn partij werkelijk haar dwalingen heeft ingezien. Klavers recente instemming met het plan van VVD-minister Schippers voor stervenshulp bij een ‘voltooid leven’ (een neoliberale deeloplossing voor de problematiek van de verwaarloosde ouderen) draagt ook al weinig aan dat vertrouwen bij.

In dat kader zou Klaver excuses moeten maken voor op zijn minst twee zaken: ten eerste voor het feit dat zijn partij, en dan vooral op lokaal niveau (denk aan types als de voormalige Amsterdamse GL-wethouder Andrée van Es, maar ook aan bijvoorbeeld GL-senator en oud-voorzitter van Divosa, Tof Thissen), zich - op zelfs nog fanatiekere wijze dan de VVD  - schuldig gemaakt heeft aan het bashen en vernederen van bijstandsgerechtigden door van dezen in ruil voor hun uitkering eerst (onder de Wwb) in zogeheten Work First-trajecten (lees: gedwongen tewerkstellingsplekken) te plaatsen en later (onder de huidige Participatiewet) een tegenprestatie (lees: dwangarbeid) in ruil voor hun uitkering te eisen.

Halsema en VVD-minister Kamp kussen elkaar
Excuses zijn ook op hun plaats voor de woorden van mevrouw Halsema, door wie Klaver zelf in 2010 naar Den Haag werd gehaald, en die het bestond de SP, de enige partij die nog enig oog had voor de economische onderkant van de samenleving, ‘sociaal conservatief’ te noemen, iets dat niet paste bij een moderne, positieve partij als GL en waarmee ze bedoelde: niet bereid de in de naoorlogse jaren moeizaam opgebouwde sociale zekerheid bij het grof vuil te zetten. Een uitspraak die terecht gekwalificeerd is als ‘een minne manier om mededogen te diskwalificeren’.

Pas na diepe en geloofwaardige verontschuldigingen voor zulke grove neoliberale dwalingen door zijn partij zal Klaver zich op overtuigende wijze kunnen kandideren als lijsttrekker van links bij de komende parlementsverkiezingen. Wellicht onder gebruikmaking van een leus die weinig beschaafd van taal is, maar niettemin ontleend aan het vocabulaire van onze huidige premier zelf: Rutte, pleur op!






Geen opmerkingen:

Een reactie posten